.
وقتی ۹ سالم بود توی همچین روزی برای اولین بار کنار یه کیبورد قرار گرفتم و قرار شد که آهنگ تولدت مبارک رو خودم بزنم بدون اینکه بلد باشم
غم انگیزترین بخش این قضیه اونجاش بود که تا وسطای آهنگ فکر میکردم واقعا خودم دارم مینوازم،حالا با چه منطقی؟!خودمم نمیدونم
وقتی فهمیدم اون یه آهنگ از قبل ضبط شده ست،مکث کردم و ناراحت شدم و با اشاره ی پدرم به،به اصطلاح نواختنم ادامه دادم و دوباره در قالب یه نوازنده ی ماهر فرو رفتم...
الان نوازنده نیستم اما همیشه تاثیر زنده ی موسیقی رو در زندگیم حس کردم...عاشقای موسیقی این عشق رو از همون کودکی لمس میکنن و باهاش امیخته میشن...
.
این چند ثانیه یه قسمت کوتاه از یادگاری اون روزه...
