شاغل است، پس نیست! ف.ش. خواهرم بازی‌درمانگر است. ازطریق باز | مطالبات زنان
شاغل است، پس نیست! ف.ش.
خواهرم بازی‌درمانگر است. ازطریق بازی، در برطرف شدن یا کاهش مسائل کودکانی که دارای اوتیسم، اختلال تمرکز، ای‌دی‌اچ‌دی و... هستند، آنها را یاری می‌کند. گذشته از اینکه او باور دارد این غالبا والدین هستند که نیاز به مشاوره و درمان دارند نه کودک، و والدین‌اند که فرزند را دچار مشکل می‌کنند، در چند سالی که به این کار مشغول است، حتی یک مورد هم پیش نیامده که پدرِ بچه پیگیر اوضاع فرزندش باشد.
آنها نقش‌شان را در مرحله انعقاد نطفه ایفا کرده‌اند و بعد کنار رفته‌اند: پدریِ زیستی؛ همان کاری که دیگر حیوانات هم می‌کنند، اگر نخواهم بگویم حتی کمتر از آنها! همیشه این مادران هستند که با خواهرم تماس می‌گیرند، ابراز نگرانی می‌کنند، برنامه می‌ریزند، در کنار بچه هستند، مسیر بهبودی را دنبال می‌کنند، از نیازها و مشکلات فرزندشان خبر دارند و... . خانه‌داری، اشتغال، تحصیل، داشتن چند فرزند، پرستاری از دیگر اعضای خانواده، تجرد، بیماری و هر ویژگی دیگرِ مادر که فکرش را بکنید، هیچکدام باعث نشده‌اند او خود را کنار بکشد. درحالی‌که اشتغال و فقط اشتغال، و نه هیچ کار دیگری در کنارش، تبدیل به چماق کارآمدی شده تا شمای زن هروقت از "غیبت پدر" شکایت کنید، بر سرتان کوبیده شود.
چماقی که در موقعیت‌های دیگر هم به خوبی عمل می‌کند: چرا مردان در مهمانی‌ها عین مجسمه روی مبل می‌نشینند تا ازشان پذیرایی شود و هیچ مشارکتی در تدارکات و جمع‌وجور کردن‌های مهمانی ندارند؟ چون در طول هفته کار کرده‌اند خسته‌اند حالا باید استراحت کنند. این را احتمالا درباره مردان بازنشسته و پسرهای دانش‌آموز بپرسید هم خب به‌هرحال خودِ مدرسه رفتن و بازنشستگی هم خستگی می‌آورد دیگر! چرا مردها در ابعاد مختلف خانه‌داری مشارکت فعالانه ندارند و اوج همکاری‌شان هفته‌ای دو بار ظرف شستن است؟ چون کار می‌کنند نیاز به استراحت دارند. چرا به وضعیت مدرسه و مهد کودک و بازی و مشکلات بچه‌شان رسیدگی‌های کافی ندارند؟ خب چون صبح تا شب دارند کار می‌کنند نمی‌توانند. چرا در سیسمونی پسربچه‌تان عروسکِ آدم و وسایل آشپزخانه نیست و چرا او را در کارهای خانه درگیر نمی‌کنید؟ چون بعدا قرار است نان‌آور شود، زن می‌ستاند، خریدهای بیرون را کند کافی‌ست. نیاز نیست خانه‌داری و بچه‌داری یاد بگیرد. چرا در قانون مرد حق طلاق و تعیین مسکن و حضانت بچه و منع زن از تحصیل و کار و سفر دارد؟ چون اوست که کار می‌کند پول درمی‌آورد. چی؟ مدرسان شریف. کی؟ مدرسان شریف. کجا؟ مدرسان شریف.
خب البته وضعیت اقتصادی مملکت هم کاملا به این بهانه ثابت "مردهای طفلکی کار می‌کنند" مشروعیت می‌بخشد و دهان مخاطب را می‌بندد. درحالی‌که باید پرسید آیا زن خانه، آیا مادر بچه که ازقضا خیلی اوقات شاغل هم هست، در این فلاکت اقتصادی هیچگونه سهمی ندارد و تمام بار تنگناهای مالی بر دوش مرد است؟ زنانی که با لطایف‌الحیلی و خیلی اوقات بی‌آنکه همسر و بچه‌شان حتی متوجه شوند، جوری امور خانه و فرزندان را مدیریت می‌کنند که فشار اقتصادی کمتری به مرد وارد شود، از توجه به نیازهای روحی و تندرستی خود سر باز می‌زنند، به اَشکال مختلف صرفه‌جویی می‌کنند، با هر سختی‌ای شده، به‌جای چندتا معلم خصوصی و پرستار و روانشناس و آشپز به رایگان کار می‌کنند (دقیقا منظورم کار خانگی‌ست، نه شغل) تا نیازهای مختلف شوهر و بچه‌ها را بدون صَرف هزینه جداگانه برای هریک از این نقش‌ها برطرف کنند، کجای این "وضعیت اقتصادی خراب است" دیده می‌شوند؟
اگر اشتغال، علت کافی برای دررفتن از زیر بار مسئولیت‌های شوهری و پدری‌ست، پس چرا همین علت درباره زنان کار نمی‌کند؟ چرا مردی که تا ۱۱ شب سر کار است، پدر و شوهر نمونه‌ای‌ست که برای رفاه خانواده‌اش جان می‌کند، اما زنی که علاوه‌بر خانه‌داری و بچه‌داری، تا ۸ شب کار می‌کند، مادر بی‌مسئولیتی‌‌ست که بچه‌هایش را ول کرده و به شوهرش نمی‌رسد و اگر بابای بچه‌ها مثلا خیانت کرد، حق دارد اصلا و نوش جانش؟! چگونه است که کار یکسان، واکنش‌های تا این حد متفاوت و حتی متضادی را برمی‌انگیزاند؟ و می‌دانید بُعد جالب دیگرِ ماجرا کجاست؟ اینکه به محض نمایان شدن کوچک‌ترین اختلال و اشتباهی در بچه، انگشت اتهام، مادر را نشانه می‌گیرد: تو کم گذاشتی، تو بالای سر شوهر و بچه نبودی، تو مهر مادری نداری، تو مادر لایقی نیستی.
"بهشتِ زیر پای مادران"،"بانوان میهن اسلامی نقش پررنگی دارند در پرورش نسل آینده"، انواع و اقسام تزهای روانشناسی و پزشکی که یکسره مادر را خطاب قرار می‌دهند حول "فرزندپروری"، توقع دارند او به جای ۱۰ نفر کار کند و ۲۴ساعته در خدمت کانون گرم خانواده باشد بی‌آنکه در قوانین و خیلی اوقات عرف، "انسان" به حساب آمده باشد را بگذارید کنارِ "مردها کار می‌کنند، پس حق دارند از مسئولیت‌های دیگر کنار بکشند و قیم (بخوانید مالک، صاحب) شرعی و قانونی همسر و فرزندشان باشند."
