ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻘﺒﺮهایست ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺭﻭﺯﻣﺮﮔﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﺮﻭﻑ ﺍﻟﻔﺒﺎﯼ ﺯﻥ ﺷﺮﻗﯽ ﺩﻓﻦ ﻣﯽﺷﻮﺩ٬ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺪﻧﻪی ﻣﺎﺷﯿﻦﻫﺎﯼ ﺩﺭﻫﻢﺷﮑﺴﺘﻪی ﺯﻧﮓ ﺯﺩﻩ ﮐﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺭﻭﯾﺎﯼ ﺑﺎﺩ ﻭ ﺩﻭﺭدستها ﻭ ﺷﻬﻮﺕ ﺍﻓﻖ ﺭﺍ ﻣﯽﺑﯿﻨﻨﺪ... ﻫﺮ ﺷﺐ ﻗﺼﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﻨﺠﺮﻩﺍﯼ ﺩﺭ ﺍﻓﻖ ﻓﻠﺰﯼ ﻣﻘﺒﺮﻩ ﺁﺭﺍﻡ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎﻻ ﻣﯽﺭﻭﻡ ﻭ ﮔﺮﯾﺰﺍﻥ ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻞ ﻣﯽﺟﻬﻢ ﺗﺎ ﺑﺎﻟﻬﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﮕﺴﺘﺮﺍﻧﻢ؛ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺯﻧﮕﺎﺭ ﻭ ﺑﯿﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺟﻐﺪ ﺩﻫﺸﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺭﺍﺯﻫﺎ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻣﻘﺒﺮﻩﻫﺎﯼ ﺣﺮﻭﻑ ﺩﺭ ﺩﻫﻠﯿﺰﻫﺎﯼ ﻗﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﻏﻢﻫﺎﯼ ﺷﺮﻗﯽ. #اشعارزنان شاعر: غاده السمان @WomenDemands 310 viewsWomenDemands, 17:59
