رباعی
خیام چو خیمه‌هاء حکمت می‌دوخت
در بوتۀ غم فتاد ناگاه بسوخت
مقراض اجل طناب عمرش ببرید
دلّال فنا به رایگانش بفروخت
کتبه العبد الضعیف الراجی پیر حسین بن احمد المعروف بصادق، عفی الله عنهما، جرت فی ثالث عشرین الصفر، ختم الله بالخیر و الظفر، سنه احد و خمسین و سـ[بعمائه]
..
متن بالا، در صفحۀ آخر دستنویس شمارۀ ۱۳۴۳ کتابخانۀ منغنیسا در ترکیه کتابت شده است. اصل دستنویس،
تذکرة الاولیاء عطار است و محمد بن ایبک آن را در اوایل رجب ۶۹۶ ق کتابت کرده است. در بالای همین برگ، یادداشتی به تاریخ پانزدهم جمادی الآخر ۷۹۰ ق دیده می‌شود. آنکه رباعی را در پایین ورق نوشته (پیر حسین)، به تعبیر دوست فاضلم جناب شیخ الحکمایی، مشق دیوانی می‌کرده و تاریخ نوشتۀ او به احتمال قریب به یقین، سدۀ هشتم بوده است.
..
رباعی در بعضی منابع متأخر به حکیم عمر خیّام منسوب است (
طربخانه، ۱۱۱). اما همچنان‌که از فحوای شعر بر می‌آید و دیگران هم گفته‌اند (همانجا، پانویس ۴)، رباعی در مورد خیّام است نه سرودۀ او.
..
از جناب شیخ الحکمایی بابت کمک به قرائت رقم کاتب سپاسگزارم.
"چهار خطی"
رباعی فارسی، به روایت سید علی میرافضلی
https://telegram.me/Xatt4
