وقتی وسط یک جامعه‌ی غمگینی،
اون "همدلی ذاتیت"، موجش می‌گیردت اگه اهل باشی
و غم ناشناخته میاد سراغت
و وقتی احسان‌پیشگی کنی،
اون درد نسبتا تسکین پیدا می‌کنه
هرچند از بین نمی‌ره
ولی حالت بهتر میشه
چون برای حجم کل درد جامعه،
یک قدم به سهم خودت برداشتی
چی شد اینو نوشتم؟
یکی از نزدیکانم شیرینی رولت ۵ تا دونه خرید
هوس کرد و توی ماشینش فلاسک و اینا داشت
همون‌جا چای خورد با اون شیرینی
ولی یک حزن و غصه‌ی عمیق اومد سراغش
به خودش گفت شاید یکی دلش شکسته
و چون من همه رو دوس دارم،
غصه‌ی ایشون اومده سراغم
یه نفرو دید داشت توی سطل بزرگ زباله
دنبال پلاستیک یا غذا... می گرده
اون ۳ تا دونه رولت باقی‌مونده رو بهش داد و گفت:
ببخشید که کمه
و رفت
دلش هنوز آروم نگرفته بود
ولی همون یک‌قدم هم ارزش داره
به‌قول حضرت علی(ع):
صدقه‌ی کم، بهتر از صدقه ندادنه
