بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم #ترجمه_کتاب_نفیس_القطر | نشر فضائل امیرالمؤمنین علی(ع)
بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم
#ترجمه_کتاب_نفیس_القطره): #قطره ای از دریای #فضایل اهل #بیت علیهم السلام
#بخش_ششم
#اشاره
رواياتى كه درباره پيامبر اكرم حضرت محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم وارد شده است ۱ در كتاب «امالى» از امام صادق عليه السلام نقل كرده است: عربى باديه نشين به پيغمبر اكرم صلى الله عليه وآله وسلم عرض كرد: قيمت بهشت چيست؟ فرمود: لا إله إلّا اللَّه يقولها العبد مخلصاً. گفتن «لا إله إلّا اللَّه» است كه شخص آن را خالصانه بگويد. عرض كرد: اخلاص آن چيست؟ فرمود: العمل بما بعثت به، وحبّ أهل بيتي وإنّه لمن أعظم حقّها. عمل كردن به آنچه به آن برانگيخته شده‌ام و دوستى اهل بيت من، و دوستى ايشان از بزرگترين حقّ آن است. [۱] مؤلّف رحمه الله گويد: در حقيقت اخلاص فرموده اند: حقيقت آن اين است كه بگوئى پروردگار من خداست سپس استقامت ورزى، و اينكه عمل را براى خدا انجام دهى و دوست نداشته باشى كه بر آن ستايش شوى. [۱] و در تفسير اخلاص، پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله وسلم فرموده است: المخلص الّذي لايسأل الناس شيئاً حتّى يجد، وإذا وجد رضي، وإذا بقي عنده شي ء أعطاه في اللَّه، فإن لم يسأل المخلوق فقد أقرّ للَّه عزّوجلّ بالعبوديّة، وإذا وجد فرضي فهو عن اللَّه راض واللَّه تبارك وتعالى عنه راض، وإذا أعطى للَّه عزّوجلّ فهو على حدّ الثقة بربّه عزّوجلّ. مخلص ؛ كسى است كه چيزى از مردم درخواست نمى كند تا اينكه آن را بيابد، و وقتى آن را دريافت خشنود گردد و هنگامي كه چيزى نزد او باقى ماند در راه خدا بخشش كند. اگر از مخلوق چيزى درخواست نكرد براى خداوند عظيم الشأن به عبوديّت اقرار كرده، و وقتى يافت و خشنود شد از خدا خشنود گشته، و خداوند تبارك و تعالى از او خشنود شده است، و چون در راه خدا چيزى بخشش كرد علامت اطمينان او به پروردگار است. [۲] ۲ در كتاب «عيون اخبار الرضا عليه السلام» از اباصلت هروى، از حضرت رضا عليه السلام و آن حضرت از پدرانش:، از اميرالمؤمنين عليه السلام نقل كرده اند كه رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم فرمود: خداوند برتر از من كسى را نيافريده، و گرامى تر از من نزد او كسى نيست. اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود: عرض كردم يا رسول اللَّه، شما برتر هستيد يا جبرئيل؟ فرمود: يا عليّ؛ إنّ اللَّه تبارك وتعالى فضّل أنبياءَه المرسلين على ملائكته المقرّبين، وفضّلني على جميع النبيّين والمرسلين، والفضل بعدي لك يا عليّ، وللأئمّة من بعدك، وإنّ الملائكة لخدّامنا وخدّام محبّينا. اى على ؛ خداوند تبارك و تعالى پيامبران مرسل را بر فرشتگان مقرّب خود برترى داده است و مرا بر تمام پيغمبران و رسولان برترى داده است و بعد از من فضل و برترى براى توو امامان بعد از تو است و همانا فرشتگان خدمتگزار ما و دوستان ما هستند. اى على، فرشتگانى كه عرش باعظمت الهى را بر دوش گرفته اند و آنها كه اطراف عرشند به حمد و ستايش پروردگار او را تسبيح مى كنند و براى آنها كه ايمان به ولايت ما اهل بيت آورده اند از خدا آمرزش مى طلبند. يا عليّ، لولا نحن ما خلق اللَّه آدم، ولا حوّاء، ولا الجنّة ولا النار، ولا السماء ولا الأرض. اى على، اگر ما نبوديم خدا آدم و حوّا، بهشت و دوزخ، آسمان و زمين را نمى آفريد. چگونه ما برتر از فرشتگان نباشيم در حالى كه نسبت به معرفت پروردگار و تسبيح و تهليل و تقديس او از آنها پيشى گرفتيم، زيرا اوّل چيزى كه خداوند آفريد ارواح ما بود، ما را به توحيد و ستايش خود گويا نمود، سپس فرشتگان را آفريد، آنها وقتى ارواح ما را نور يگانه اى مشاهده كردند امر ما را بزرگ شمردند، ما تسبيح حق تعالى كرديم تا بدانند كه ما خلقى هستيم كه آفريده شده ايم و او منزّه از صفات ما است، به تسبيح ما فرشتگان تسبيح گفتند......#ادامه_دارد
----------
منابع: [۱]: امالى طوسى: ۵۸۳ ح ۱۲ مجلس ۲۴، بحار الأنوار: ۱۳/۳ ح ۳۰ و ۱۳۳/۲۷ ح ۱۲۹. مؤلّف رحمه الله اين حديث را به طور اختصار ذكر كرده است ودر مصدر چنين نقل شده است: معتّب غلام حضرت صادق عليه السلام از آن حضرت و ايشان از پدر بزرگوارش نقل كرده اند كه فرمود: عربى بيابان نشين محضر پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله وسلم شرفياب شد و عرض كرد: اى رسول خدا ؛ آيا براى بهشت بهائى هست كه آن را بپردازند؟ فرمود: بلى، عرض كرد: بهاى آن چيست؟ فرمود: گفتن «لا إله إلاّ اللَّه» يعنى اعتراف به يكتائى خداوند است كه آن رابنده با اخلاص بگويد، عرض كرد: اخلاص آن چيست؟ فرمود: عمل كردن به آنچه به آن برانگيخته شده‌ام و دوستى اهل بيت من. عرض كرد: پدر و مادرم فداى شما شوند، آيا دوستى اهل بيت هم از حقوق آن است؟ فرمود: دوستى ايشان از بزرگترين حقّ آن است.
