بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم #ترجمه_کتاب_نفیس_القطر | نشر فضائل امیرالمؤمنین علی(ع)
بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم
#ترجمه_کتاب_نفیس_القطره): #قطره ای از دریای #فضایل اهل #بیت علیهم السلام
#بخش_دهم
#اشاره
از او سئوال كردم: تو كيستى؟ گفت: من ابليس ام. گفتم: اينها را كه نام بردى از كجا مى شناسى؟ گفت: پروردگارم را برروى زمين فلان مقدار سال و در آسمان فلان مقدار سال عبادت كردم، درآسمان ستون و پايه اى را نديدم مگر اينكه بر آن نوشته شده بود: لا إله إلاّ اللَّه، محمّد رسول اللَّه، عليّ أميرالمؤمنين، أيّدته به. خدائى جز خداى يگانه نيست، محمّد فرستاده پروردگار است، على امير و فرمانرواى مؤمنان است، پيغمبرم را به او تأييد و يارى نمودم. [۱] مؤلّف رحمه الله گويد: اين روايت در كتاب «خصال» با كمى تفاوت از امام صادق عليه السلام نقل شده و قسمت آخر روايت چنين است: خداوندا! وقتى به قسمى كه درباره من خورده اى جامه عمل پوشيدى و مرا در جهنّم داخل كردى، از تو درخواست مى كنم به حقّ محمّد، على، فاطمه، حسن و حسين (عليهم السلام) مرا از آن رهائى بخشيده و با آنها محشور فرمائى. به او گفتم: اى حارث (نام ابليس است) اين نام هائى كه خدا را به آنها خواندى چيست؟ به من گفت: هفت هزار سال قبل از آفرينش آدم بر ساق عرش الهى اين نامها را ديدم، دانستم اينها عزيزترين آفريده خدايند و نزد او گرامى هستند لذا به حقّ آنها از خدا مسألت مى نمايم. پيغمبر اكرم صلى الله عليه وآله وسلم فرمود: واللَّه لو أقسم أهل الأرض بهذه الأسماء لأجابهم، بخدا قسم اگر اهل زمين خدا رابه اين نامها قسم دهند و دعا كنند خدا آنها را اجابت فرمايد. [۲] ۶ - در كتاب «مصباح الأنوار» از مفضّل نقل كرده است كه گفت: روزى خدمت امام صادق عليه السلام رسيدم، آن حضرت به من فرمود: اى مفضّل! آيا محمّد، على، فاطمه، حسن و حسين: را آن طور كه بايد شناخته اى، و به حقيقت معرفت آنها رسيده اى؟ عرض كردم: اى سرور من، حقيقت معرفت آنها چگونه است؟ فرمود: يا مفضّل! من عرفهم كنه معرفتهم كان مؤمناً في السنام الأعلى. اى مفضّل! هر كه آنها را به حقيقت معرفت بشناسد مؤمن است و در درجات بالاى ايمان قرار دارد. مفضّل مى گويد: عرض كردم: اى سرور من، آن را به من بشناسان. فرمود: يا مفضّل! تعلم أنّهم علموا ما خلق اللَّه عزّوجلّ وذرأه وبرأه، وأنّهم كلمة التقوى، وخزّان السماوات والأرضين والجبال والرمال والبحار، وعلموا كَم في السماء من نجم وملك، ووزن الجبال وكيل ماء البحار وأنهارها وعيونها؛ وماتسقط من ورقة إلّا علموها، ولا حبّة في ظلمات الأرض ولا رطب ولا يابس إلّافي كتاب مبين وهو في علمهم وقد علموا ذلك. اى مفضّل! بدانى آنها آنچه را كه خداوند آفريده و از عدم و نيستى به وجود آورده است مى دانند، آنها مظهر تقوا و خزانه دار آسمانها و زمين‌ها و كوهها و صحراها و درياها هستند، و مى دانند چه مقدار ستاره و چه اندازه فرشته در آسمان است، وزن كوهها و اندازه آب درياها و رودخانه‌ها و چشمه‌ها را مى دانند، هر برگى از درختى مى افتد آن را خبر دارند، هر دانه اى كه در تاريكى هاى زمين قرار گرفته آن را مى دانند، و هيچ تر و خشكى نيست مگر اينكه در كتاب مبين يعنى در علم آنها نقش بسته و آن را مى دانند. عرض كردم: اى سرور من ؛ آن را فهميدم و اقرار كرده و به آن ايمان آوردم. حضرت فرمود: بلى درست گفتى اى مفضّل، اى بزرگوار، اى نعمت داده شده و اى پاكمرد، پاك شدى و بهشت براى تو و ديگر اشخاصى كه چنين ايمانى داشته باشند گوارا باد. [۱] ۷ - شيخ صدوق رحمه الله در كتاب «امالى» از امام باقر عليه السلام و آن حضرت از پدربزرگوارش، از جدّش: نقل كرده است كه رسول اكرم صلى الله عليه وآله وسلم فرمود: من أراد التوسّل إليّ وأن تكون له عندي يد ينتقع بها يوم القيامة، فليصل أهل بيتي، ويدخل السرور عليهم. [۲] هر كه مى خواهد به من تقرّب پيدا كند و حقّى بر من داشته باشد كه فرداى قيامت از آن بهره مند شود بايد به اهل بيت من احسان كند و سبب خشنودى آنها را فراهم آورد. ۸ - برقى رحمه الله در كتاب «محاسن» از امام باقر عليه السلام نقل مى كند كه فرمود: هنگامى كه قيامت فرا رسد خداوند تمام مخلوقاتش را از ابتداى خلقت تا انتهاى آن در محلّى جمع كند، ندا كننده اى در آن هنگام فرياد برآورد: هر كس بر رسول اكرم صلى الله عليه وآله وسلم حقّى دارد بپا خيزد، پس عدّه اى از جا برخيزند،...... #ادامه_دارد ----------
