به کجا می روی ای دوست ! کجایت وطن است؟ ای که وصفت همه شب رونقِ | یا صاحب الزمان

به کجا می روی ای دوست ! کجایت وطن است؟
ای که وصفت همه شب رونقِ این انجمن است

آنچه در فاصله ی عشق ِمن و دوری توست
همه از دام ِ پر از وسوسه ی اهرمن است

درد ِ دوری ز تو ای شمعِ دلارایِ وجود
رازِ آیینه نمایی است که در خویشتن است

چون اُویس قَرَنی در وسط این شب ِ تار
عاشقی سوخته بالم که مکانم یمن است

شب ز الطاف ِ تو ای دوست سخن ها می رفت
آنچه گفتیم ، همان داغِ اُویس ِقَرَن است

ای گل ِ سرخ که آیینه ی این گلزاری
در دلاویزیِ لبخندِ تو صدها سخن است

من و تو مقصد و مقصود ِهمین گلزاریم
این دلِ سوخته ، دیوانه ی عاشق شدن است

عارفان در دلِ این حادثه ها می رویند
تو نباشی ، همه ی دشت چو بیت الحَزَن است

تو نسیمی و من سوخته دل بر سر راه
به کجا می روی ای دوست ! کجایت وطن است ؟



@Yasahebazman113