2022-09-01 10:14:01
سفر به سرزمین صلح (قسمت هفتم)یکی از جاهای دیدنی این منطقه معدن نمکی است که در بالادست یک رودخانه نسبتا کم آب قرار گرفته است. به پیشنهاد میزبانمان تصمیم می گیریم پیاده مسیر حدود یک ساعته را از شیب وفراز تپه ای که از میانه تاکستان و سپس جنگلی انبوه می گذرد طی کنیم.
در طی مسیر همسر میزبانم که خانم میانسالی است، می گوید این مسیرهای خلوت کوهستانی را با دوچرخه می آید برای ورزش. از او در باره امنیت چنین دوچرخه سواری می پرسم. می گوید هیچ نگرانی از این بابت ندارد، آنقدر که حتی به آن فکر هم نمی کند.
پس از یک ساعت پیاده روی به ورودی معدن می‌رسیم. بازدیدکنندگان دیگری هم آنجا منتظر نشسته اند. سر ساعت مقرر خانم راهنما می آید و با سه زبان انگلیسی، فرانسوی و آلمانی توضیحات اولیه را می دهد. بعد قطار بسیار کوتاه قدی می رسد. عرض آن به اندازه عرض یک نیمکت است و سقف آن به اندازه ایست که وقتی روی نیمکت نشستیم اگر قدمان کمی بلندتر بود سرمان به سقف می خورد.
وسیله ای شبیه گوشی تلفن به هر نفرمان داده اند. قسمت های مختلف معدن را با پلاک هایی مشخص کرده اند. شماره آن پلاک را وارد آن وسیله می کنیم و دکمه play آن را فشار می دهیم. به هر زبانی که انتخاب کرده باشیم توضیحات مربوط به آن قسمت را می توانیم از آن بشنویم.
با راهنمایی راهنما وارد معدن شده و کمی که در تونل تنگی جلو می رویم به یک تالار زیر زمینی گرد بسیار بزرگی وارد می شویم که سقف آن بدون هیچ ستونی در زیر کوهی بزرگ محکم ایستاده است. روی سکویی در همان تالار می نشینیم و راهنما توضیحات مفصلی برایمان می دهد. پس از تماشای فیلمی کوتاه از تاریخچه معدن از آن تالار خارج و سوار همان قطار کوتاه قد می شویم.
قطار از تونل بسیار تنگی که در بعضی جاها تقریبا به اندازه ابعاد خودش هست مار ا عبور می دهد و به اعماق معدن می برد. کمی خواب آلوده می شویم گمان می کنم کمبود اکسیژن در آن فضا باعث چنین حالتی شد. وقتی در یک محوطه وسیع با سقف بلند قطار توقف می کند و پیاده می شویم خواب آلودگی مان هم برطرف می شود.
معدنی بسیار عظیم است و مهمتر از آن زیبایی محیطی است که با دقت و وسواس تمام برای بازدیدکنندگان در آن اعماق دل کوه مجهز و فراهم شده است.
تمام تجهیزات و شیوه های مختلف استخراج نمک در دوره های مختلف را تماشا می کنیم. در یکی از آن تالارهای بزرگ زیر زمینی گه البته شبیه غارهای بزرگی است موزه ای از انواع نمک هایی که در سایر کشورها هست وجود دارد. تکه ای نمک ایرانی هم در میان آنها هست که نام کشورمان را در زیرش نوشته اند.
گفته شد در یک مقطع زمانی با روش های قدیمی استخراج نمک از این معدن اقتصادی نبوده است. اما خیرین سرمایه داری پیدا می شوند و اجازه نمی دهند معدن تعطیل شود. هزینه های استخراج را تقبل می کنند تا زمانی بیاید که تجهیزات مدرن برسند و
استخراج نمک از این معدن را بتوانند با سود کافی ادامه دهند.
در بخشی از مسیر طولانی بازدیدمان ابزار معدن کاوی در اختیارمان قرار می گیرد تا شخصا بخت خودمان را در این کار بیازماییم. می آزماییم و می فهمیم معدن کاو خوبی نیستیم.
در حالیکه ۲۲ قسمت مجزا را در اعماق کوه بازدید کرده ایم سوار همان قطار کوچک می شویم تا به بیرون از معدن برویم. به خاطر می آورم که یکی از میزبانانم را وقتی به ایران آمده بود به معدن فیروزه بردم از او و خودم شرمنده می شوم که چقدر امکانات بازدید در آنجا ضعیف بود. بلکه اصولا امکاناتی برای اینکار وجود نداشت. تاسف می خورم که چنین زیرساخت های ساده ای برای چنین کارهایی در کشور من وجود ندارند.
پ.ن: عکس ها در آدرس زیر
---------------------------
#ثنایی_نژاد
@yek_harf_az_hezaran
588 viewsedited 07:14
ی
