خسته و دلگير در شهري غريب | یک فنجان شعر ناب
خسته و دلگير در شهري غريب
مانده ام لبــــــريز از دلـــواپسي
دل پر از حال و هواي دوستــان
يـــاد از دوران شــاد اطلســـــي
يــــاد دوران رفاقتهــــــــاي دور
دوستـــــان عاشق و خيلي صبور
يــــادآن باران نم نم روي خــــاك
عاشقــــــان ساده با دلهاي پـــاك
ديگر امروز آن رفاقتها كجــاست؟
دوستان روي سخنها با شمــاست
مانده ام در سوگ اين دل مـردگـي
روزهــــاي پرسه در افســـردگـي
پس چه آمـــد بر سر آن زنـدگــي
سهـــم دلهامان همه شرمنـــدگــي
دوستـان رفتند و ما تنها شـــديم؟!
يا كــه ما مانديم و بي فردا شــديم
كاشـــكي ميشد دوباره گريـــه كرد
خاطــری از خاطــراتم زنــــده کرد
کاشکی می شد در این فصل غریب
لحظــه اي اندوه را شرمنـــده كرد
@yekfenjanshearnaab
