'عنکبوتهای حاشیه خوار' عباس خزلی ■وقتی خود فیلم حرفی برای | زاگرس خبر
"عنکبوتهای حاشیه خوار"
عباس خزلی
■وقتی خود فیلم حرفی برای گفتن ندارد ، از نظر محتوای فیلم نامه و تکنیک بازیگری هیچ ویژگی شاخصی وجود ندارد ، عنکبوتها تارهایشان را در کنجهای حواشی طعمه گذاری می کنند .تارهای حاشیه این گونه شکل گرفتند: ● در داخل کشور با همین موضوع و با همین نام یعنی "عنکبوت "فیلمی ساخته شده است ،فیلم جشنواره ای با افزودن کلمه "مقدس"و عنوان "عنکبوت مقدس"از فیلم داخلی به عنوان مقدمه ی ذهنیِ آشنا برای مخاطب استفاده میکند و از تکنیک تکرار برای تلقین پیام استفاده می نماید.استفاده از هم نشینی تضاد گونه ی کلمه عنکبوتِ دارای حس منفی و کلمه مقدسِ دارای حس مثبت و والایی ،به سرعت این تضاد، جلب توجه می کند.فیلم اول داخلی،قاتل را خود عنکبوت که دنبال طعمه هست معرفی کرده ،اما در فیلم ساخت خارج عنکبوت را مذهب معرفی می کند که هم قاتل هم مقتول طعمه های آن هستند.فیلم داخلی در واقع مقدمه و همکار فیلم دوم میباشد . ●.حاشیه سازی بعدی چاپ پوستر فیلم و گرافیک و عنکبوت نمایی حرم امام رضا ع هست که بر شهر مشهد افتاده است.این حاشیه سازی عامدانه بیشترین توجه را برای یک فیلم ماهیتا ضعیف می سازد.مهمترین تارِ این عنکبوتهایِ حاشیه خوار همین پوستر بود. ●. انتخاب خانم زهرا امیر ابراهیمی که بازیگری معمولی بود و هست .با توجه به سابقه و اتفاقات سالها پیش برای ایشان و انتشار فیلم خصوصی و مُهر قربانی شده بر او،حضورش در این فیلم ،هم تداعی کننده هست و هم جنجال آمیز.بخشی از جامعه نگاهی منفی و حساس به او دارند و بخشی نیز حس ترحم و گاه احساس گناه .این حضور و حساسیتها باعث در کانون توجه قرار گرفتن فیلم می شود. ●.بعد از چینش دقیق این عوامل حاشیه ساز ،کاملا قابل پیش بینی بود که جامعه مذهبی و دغدغه مند ایران واکنش نشان دهد.و این نیز دقیقا خواسته ی عوامل این پروژه بود ،که با ایجاد کنجکاوی و سر و صدا حتی غیر علاقه مندان به فیلم و هنر را برای دیدن فیلمی که در هیچکدام از بخشهای جشنواره توجه داوران و علاقمندان را جلب نکرد،تحریک کنند. ●.سالهاست که سلیقه ی جشنواره های خارجی روشن شده است.از حدود ۴۲ جایزه ای که در کن به فیلمهای ایرانی داده شده همه ی موارد یا فضای تیره و تار و فرسوده و در آستانه ی فروپاشی نشان داده اند یا نهایت یک شاعرانگی منزوی بی خطر و در جدال با بدبختی .پیام روشن است،خود بد نمایی کنید، جایزه ببرید.همچنین کار این جشنواره ها شاخص کردن و برند سازی از سلبریتی هاست.موضع گیری ها ی پیش و پس از جشنواره ها خود گویاست.زهرا امیر ابراهیمی جایزه گرفت نه چون بازی چشمگیر داشت ،چون قرار است بر سر جامعه ی ایرانی کوبیده شود ، کسی را که شما مثلا قربانی کردید ببینید ما چگونه ارج می نهیم و یک نوع حس گناه و میل جبران در بخشی از جامعه و بخصوص زنان بیدار کنند.با برند سازی ققنوس گونه از او زمینه برای نقش آینده فراهم نمایند.اولین قدم را با آن ابراز همدردی با آبادان برداشت .شاید یک طعنه بود .که ببینید من چقدر خوبم ..با اینکه مردم کشورم فراریم دادند اما من نگرانشان هستم.فقط طنز ماجرا آنجاست که عیسی ع السلام مریم مجدلیه را از چنگ یهودیان سنگسار کنند نجات داد ،اینجا دو تهیه کننده یهودی پشت مریم مجدلیه سازی از امیر ابراهیمی هستنددر مقابل مردم ایران.تمام این مسایل حساب شده و با تکیه بر شناختهای روانی می باشد.مطلبی که باید توجه کرد زهرا امیر ابراهیمی نکته ی انحرافی این پروژه است.یک بازیگر است که فقط جایزه گرفت که توجه به فیلم و پیامش جلب شود.متاسفانه اکثرا در دام حمله به او افتاده اند.او نهایت مثل بقیه سلبریتی های جایزه گرفته در مقطعی که از اتاق فرمان دستور داده شود ، کنشی خاص را پی بگیرد.اوج ظرفیت ایشان همین است.اما نکته ی محوری و مغز اساس فیلم در قالب یک دیالوگ بیان میشود:
