به دنیا معتقدم، همان‌طور که به یک گل داوودی، چون که می‌بینمش. | زامپانو

به دنیا معتقدم، همان‌طور که به یک گل داوودی،
چون که می‌بینمش. اما درباره‌‌اش‌فکر نمی‌کنم،
چون‌ که فکر کردن نفهمیدن است.
دنیا را نساخته‌اند که ما/ بنشینیم فکر کنیم درباره‌ی آن

(فکر کردن داشتنِ چشمانى‌ست نه چندان روبه‌راه)
دنیا را ساخته‌اند که نگاهش کنیم و همآهنگ آن باشیم.

من فلسفه ندارم حواس دارم…
اگر از طبیعت حرف می‌زنم/ به این خاطر نیست که می‌دانم چیست
فقط به خاطر این است که دوستش دارم،
آن‌ها که دوست می‌دارند/ هرگز نمی‌دانند چه چیزی را دوست می‌دارند
یا برای چه دوست می‌دارند، یا که اصلا عشق چیست.
دوست داشتن، معصومیت ابدی‌ست،
و تنها معصومیت، فکر نکردن…

شعر: فرناندو پسوآ
ترجمه: احسان مهتدی
@Zampanoo