از ترس طالبان به برزخ پاکستان؛ بن‌بست زندگی زنان پناهجوی افغان | زن و جامعه (زن کارگر)
از ترس طالبان به برزخ پاکستان؛ بن‌بست زندگی زنان پناهجوی افغانستان در اسلام آباد – رسانه رخشانه
پس از سقوط کابل به دست طالبان، در میان سیل آوارگان افغانستان، شمار زیادی از زنان نیز به کشورهای دور و نزدیک آواره شدند. ازجمله پاکستان در حال‌حاضر میزبان بی‌شمار دختران و زنانی هستند که در لیست تهدید طالبان قرار دارند و به امید رسیدن به کشوری امن، در این کشور به سر می‌برند. عمدتا زنان معترض علیه سیاست‌های طالبان در خیابان‌های کابل، خبرنگاران زن، زنان سینماگر و کارمندان محلی سازمان‌های خارجی در افغانستان، شامل این افراد هستند.
بی‌سرنوشتی در بررسی پرونده‌های پناهجویی از سوی کشورهای مهاجرپذیر یک‌طرف، گرانی و بی‌خانمانی درپاکستان از طرف دیگر، امان بسیاری از این زنان را بریده است.
زنانی که در این گزارش با آن‌ها گفت‌وگو شده، می‌گویند که با ماه‌ها سرگردانی هیچ کشوری مهاجرپذیر به درخواست شان پاسخ نداده است. گیرکردن در برزخی که نه راه پس دارد و نه راه پیش، زنان زیادی را دچار افسردگی کرده است.
از ترس طالبان به برزخ پاکستان
مریم احمدی، درمیان ده‌ها زنی بود که برای اعتراض به سیاست‌های زن ستیزانه‌ی طالبان به خیابان آمد. اعتراض‌ها با خشونت از سوی طالبان سرکوب شد. مریم می‌گوید، به دلیل اشتراک در دادخواهی ۵ جوزا در مقابل لیسه مریم مورد تهدید قرار گرفت و به پاکستان مهاجر شده است. مریم احمدی که ۳۲ سال سن دارد می‌گوید، روز دادخواهی، طالبان او را تا دم خانه‌اش تعقیب کرده و نیمه‌شب به تنهایی مجبور شده است افغانستان را ترک کند.
خشیدن روند مهاجرتی‌شان شدند.
در تازه ترین دادخواهی، ده‌ها تن از پناه‌جویان افغانستان به شمول زنان، کودکان و مردان روز(شنبه، ۲۱جوزا) در شهراسلام‌آباد، پایتخت پاکستان دست به اعتراض زدند. در اعلامیه معترضان آمده است که «وضعیت انسانی اکنون فاجعه بار است، مرگ و میر کودکان به دلیل گرسنگی و کمبود مراقبت‌های پزشکی در حال افزایش است. حملات تروریستی، حتا بر مدارس و مساجد، که توسط داعش و سایر گروه‌ها انجام می‌شود ادامه دارد. با وجود این وضعیت فاجعه بار، دولت فدرال آلمان خودسرانه لیست‌های تخلیه را بسته است.»
مریم حسنی،۳۴ ساله و مادر سه کودک به دلیل شغل همسرش در دولت پیشین افغانستان، هفت ماه است در پاکستان زندگی می‌کند. مریم می‌گوید، در کنار بالا بودن نرخ مواد خوارکی و کرایه خانه، فرزندانش نیز از درس باز مانده است. «هوای گرم پاکستان واقعن طاقت فرسا است. طفل‌هایم وقتی مریض میشن نمی‌توانم ببرم پیش داکتر. یک طفلم از روزی که آمدیم همیشه سرگیجه و مریض است. طفل‌هایم را در این وضعیت دیدن خیلی سخت است.»
سوسن ۲۵ ساله پرده از مشکل بزرگ‌تری بر می‌دارد. او مدعی است که پاکستانی‌ها کمتر حاضر می‌شوند، برای زنان پناهجوی افغانستان خانه به کرایه دهد.
,شیرین_یوسفی
#زنان_پناهندگی_فقر
#طالبان_علیه_زنان_علیه_زندگی
#زنده_باد__جنبش_نان_کار_آزادی
@zan_j
