آنچه ما تحت عنوان تنوع طلبی از برخی افراد میشنویم، یک ویژگی ذا | محافظ کانال زن امروزی
آنچه ما تحت عنوان تنوع طلبی از برخی افراد میشنویم، یک ویژگی ذاتی غیر قابل تغییر نیست و با جنسیت نیز نسبتی ندارد. یک مکانیسم دفاعی ناهشیار است برای جلوگیری از صمیمیت و نزدیکی عاطفی. در یک صمیمیت واقعی ما در آسیب پذیرترین وضعیت خود هستیم چون نقص ها و زخم هایمان آشکار میشود. نقص هایی که فرد تنوع طلب آنقدر بابت داشتن آنها شرمنده هست که حاضر است هر برچسبی بخورد اما آن بخش های واقعی دیده نشوند. تنوع طلب، مثل مجرمی که نباید هویتش فاش شود و برای فرار از دستگیری نمیتواند در یک شهر ساکن شود، از این رابطه به آن رابطه سرگردان است. تنها و آواره و هر رابطه ی جدید مُسکنی موقتی است برای التیام درد انزوایش. چون اگر در رابطه ای ماوا گزیند، کم کم شناخته میشود و برای او شناخته شدن یعنی هویدا شدن بی ارزشی های پنهانِ درونش. چون در صمیمیت و نزدیکی عاطفی و هیجانی، در کنار بخش های جذاب ما، نقص های ما نیز به چشم می آید و از نظر تنوع طلب، نقص داشتن جرمی است نابخشودنی و مجازاتش زندگی کولی وار و منزوی است. او به شکل وسواس گونه ای به محض اینکه رنگ و بوی نزدیکی و صمیمیت بیاید، احساس ناامنی می کند و در اوج خوشی خود و یار را ناکام گذاشته و رابطه را ترک می کند. تنوع طلب توانِ تحمل احساسات ناخوشایند، تلخی، ناکامی و نقص را ندارد و این مسافرِ سرگردانِ دیارِ خوشی ها و کامیابی ها به شدت از واقعیت و یکنواختی های واقعیت فراری است و این سرگردانی کولی وار تا ابد ادامه دارد. پشتِ این نقاب مسحور کننده ی تنوع طلبی، آدمی منزوی، وحشت زده و سرشار از احساس بی ارزشی زانوهایش رو بغل کرده و در تاریکی نشسته و منتظر است که همه ترکش کنند. پس نقابش همه را ترک میکند قبل از آنکه دیگری ترکش کند.
