دل درین پیرزن عشوه گر دهر مبند کاین عروسیست که در عقد بسی دامادست آنکه شداد در ایوان ز زر افکندی خشت خشت ایوان شه اکنون ز سر شدادست خاک بغداد به مرگ خلفا می‌گرید ورنه این شط روان چیست که در بغدادست گر پر از لاله سیراب بود دامن کوه مرو از راه که آن خون دل فرهادست خیمهٔ انس مزن بردر این کهنه رباط که اساسش همه بی موقع و بی بنیادست حاصلی نیست به جز غم ز جهان خواجو را شادی جان کسی کو ز جهان آزادست "خواجوی کرمانی" 513 views12:29
