سلام خوشگلای خنده به لب! فرشته زخمی هستم.این خاطره مال مادر یکی از آشناهاست. پیاپیش بخاطر کلمات ناجورش عذرخواهی میکنم میدونید که قدیما همه از سماور نفتی استفاده میکردن. ( به به دم صبح تو زمستون با عطر چای قوری رو سماور از خواب بیدار شی ). بعد فتیله سماور این حاج خانم خراب میشه و میبره پیش اوستا که درستش کنه. بعد دوسه روز میره پیش اوستا: _سلام اوستا. خسته نباشی! فتیله سماورمو درس کردی؟ _سلام حاج خانم. سلامت باشی.بعععله. بفرمایید اینم خدمتتون! _وااااا....این‌چیه؟؟؟!! _چیشده مگه!؟ _اوستا اینکه کون سماورمن نیست! کون من یجور دیگه بود. _حاج خانوم. این کون مال خودتونه. خودت بهم دادی! _ نخیر. نخیر من این کونو بشما ندادم. مال من یجور دیگه بود. _ باشه . خودتون بگردید پیدا کنید. _ اینا اوستا. این کون منه. _باشه. بگیر ببرش . ( دقیقا مکالمه مادر با اوستا همین بوده. هنوزم بعد از تعریفش از خنده ریسه میریم) خداوند رحمتش کنه. شاید جالب باشه بدونید این مادر ساده دل مرگ آرومی هم داشت یعنی در حالیکه کنار پنجره نشسته بود خوابش برد و برای همیشه از دنیا رفت. ادمین گل. مرسی
