دهم بهمن جشن سده خجسته باد سده را کهن ترين جشن آریایی، کهن تر | زروان، سنجش زمان در ایران باستان
دهم بهمن جشن سده خجسته باد سده را کهن ترين جشن آریایی، کهن تر از نوروز جمشید و مهرگان فریدون می دانند زیرا منسوب به دوره هوشنگ است دهم بهمن پایان چله بزرگ و آغاز چله کوچک است چله بزرگ چهل روز ولی چله کوچک بیست روز است و سرمای بیشتری دارد و اما سد یا ست صورت درست صد است که عربی شده و آن را می توان در واژه دویست دید یعنی دو + ست در برخی تقسیم بندی ها زمستان را از آغاز آبان می گرفته اند و در این حالت دقیقا جشن سده سدم روز از زمستان است و نیز ابوریحان می گوید سده را سده گویند زیرا پنجاه روز و پنجاه شب مانده تا نوروز هر آنچه باشد جشن های ایرانی یادگار نیاکان ماست باید آنها را گرامی داشت سده را جشن هوشنگ شاه می دانند یعنی بیش از نه هزار سال پیش، زمان های هزار ساله استعاره از طولانی بودن است نه مدت زمان مشخص در داستان آمده است که هوشنگ با همراهان در راه ماری بزرگ یا اژدهایی را دیدند و چون هوشنگ سنگی به سوی او پرتاب کرد از برخورد دو سنگ به هم آتش پدید آمد از آن پس آتش را برای گرامی داشتن همواره پاس داشتند و روشن نگه می دارند البته بسیاری این گفته شاهنامه را از افزوده ها می دانند و اما داستان های ساده استعاره از اتفاق های پیچیده اند که باید درباره آنها بسیار اندیشید اما خود واژه هوشنگ به معنی صاحب خانه خوب است و آن دوره ای از زندگی آریایی هاست که از زندگی در ساخته های طبیعی به ساخت خانه با دستان خود دست یافته بودند هوشنگ از دو بهر هو و شنگ ساخته شده هو همان خو صورت ابتدایی خوب است و شنگ با شان و شن از یک ریشه است شن به معنی خانه در گلشن به معنی خانه گل و بسیاری دیگر از واژه ها مانند آشیانه بر جا مانده در پایان تبدیل ش به خ در واژه گلشن و گلخن هنوز رایج است و شان تبدیل به خان و سرانجام خانه شده است از آیین های اصلی سده آتش برافروختن بر پشت بام ها و حیات خانه است و نیز آجیل خوردن مانند نوروز و جشن چهارشنبه سوری برگرفته از کتاب زروان نوشته استاد فریدون جنیدی آیین های ایرانی را پاس بداریم @zarvansanjeshezaman
