پیدایش چهارشنبه سوری و گاه انبار پنج روز پایانی سال در گاهشما | زروان، سنجش زمان در ایران باستان
پیدایش چهارشنبه سوری و گاه انبار پنج روز پایانی سال
در گاهشماری باستانی سال ایرانی دارای دوازده ماه سی روزه بوده است و در بیست و چهارم اسفند سال تمام می شد و پنج روز پایانی سال را گاه انبار روان و فروهر گذشتگان می دانستند و اعتقاد داشتند که روان گذشتگان برای دیدن روزگار بستگان شان به زمین می آیند از این رو به روفت و روب خانه می پرداختند تا هم برای سال نو آماده باشند و هم زمانی که روان گذشتگان به دیدار آنها می آیند همه را در خوشی ببینند با گذشت زمان این جشن که از آیین های اصلی اش مانند همه جشن های ایرانی برافروختن آتش و شادی و سرور بود به دلیل مخالفت حاکمان تغییر کرد با وجود این تغییر ویژگی اصلی این آیین یعنی ارتباط با روان گذشتگان و جهان مینویی همچنان در عناصری مانند شال اندازی از بالای اجاق در خانه و درخواست خوراکی و قرار دادند خوراکی از سوی صاحب خانه در آن همانند سازی این است که روان گذشتگان از ما چیزی می خواهند و نیز حلوا پختن در پنج شنبه پایانی سال و رفتن به آرامگاه درگذشتگان و نذر دادن و قاشق زنی و با صورت پوشیده در خانه دیگران رفتن و درخواست خوراکی و نوشیدنی کردن و فال گوش ایستادن همه و همه گویای ارتباط با جهان مینویی و درگذشتگان است روان همه ایرانیان شاد و یادشان گرامی باد در این پنج روز پایانی سال برگرفته از کتاب زروان نوشته استاد فریدون جنیدی آیین های ایرانی را پاس بداریم @zarvansanjeshezaman
