گل‌بُنان پیرایه بر خود کرده‌اند بلبلان را در سماع ِ آورده‌اند ساقیان ِ لاابالی در طواف هوش ِ می‌خواران ِ مجلس بُرده‌اند جرعه ای خوردیم و کار از دست رفت تا چه بی‌هوشانه در می کرده‌اند ما به یک شربت چنین بی‌خود شدیم دیگران چندین قدح چون خورده‌اند آتش اندر پختگان افتاد و سوخت خام‌طبعان هم‌چنان افسرده‌اند خیمه بیرون بر که فرّاشان ِ باد فرش ِ دیبا در چمن گسترده‌اند زندگانی چی ست؟ مردن پیش ِ دوست ک‌این گروه ِ زندگان دل‌مرده اند تا جهان بوده ست، جمّاشان ِ گُل از سلح‌داران ِ خار آزرده‌اند عاشقان را کُشته می‌بینند خَلق بشنو از سعدی که جان پرورده‌اند #سعدى @zemesstaaan 3.6K views08:58
