@zhuanchannel اگر تو تشنه ات باشه پامیشی میری آب می‌خوری. آب | مجله هنرى ژوان
@zhuanchannel
اگر تو تشنه ات باشه پامیشی میری آب می‌خوری. آب نیاز واقعی توئه. بی زحمت، در دسترسه. گرون نیست و تو واقعا بهش احتیاج داری. ولی اگر بخوای آب پرتقال بخوری باید یا پول بیشتری پرداخت کنی، یا زحمت بیشتری بکشی. ضمن اینکه آب پرتقال نیاز واقعی به نظر نمی‌رسه. یعنی نخوری نمی‌میری
اگه نیازهای ما بره تو همین مثال ساده ی آب و آب پرتقال، ما یک دسته نیاز ضروری داریم و یک دسته نیاز غیرضروری.
معمولا نیازهای ضروری رو سخت و آسون برطرف می‌کنیم. پول تاکسی جور میشه، پول دانشگاه جور میشه، پول خرید از سوپر مارکت جور میشه ولی پول تفریح به راحتی جور نمیشه چون فکر می‌کنیم اگر تفریح نکنیم، نمی‌میریم! پول ماشین بهتر، پول سفر بهتر یا حتی غذا گرونه ی منو تو رستوران! فهمیدی داستان چیه؟
برای آب پرتقال خوردن شما باید از دایره ی امنت بیای بیرون و اون رو به شکل یک ضرورت ببینی. مثلا ضرورت ببینی که سال جدید مدرک زبان بگیری، ضرورت ببینی سرمایه گذاری داشته باشی هرچقد کوچیک، ضرورت ببینی که روابطتت رو اصلاح کنی، ضرورت ببینی که رژیم غذایی سالم داشته باشی و ورزش منظم. سوال، بدون اینها می‌میری؟ نه! اگر دنبال آب (زندگی یکنواخت همیشه) هستی نه. ولی برای کیفیت بیشتر، برای آب پرتقال باید کمی بیشتر تلاش کنی!
حالا می‌دونی مشکل چیه؟
مشکل اینه که آدم هیچوقت آب خوردن یادش نمیره ولی آب پرتقال خوردن یادش میره. راه حلش چیه؟ برای نیازهای غیرضروری اما مهم باید برنامه ریزی و پایبندی داشت.
خیلی مهمه که مدام یادداشت و پیگیری بشه. در اصل بهترین رفیق شما در سال جدید باید دفتر برنامه ریزیتون باشه.
