کیمیای سعادت امام محمد غزالی یاد کردِ مرگ بدانکه هرکه بشنا | نسخه های زندگی
کیمیای سعادت امام محمد غزالی یاد کردِ مرگ
بدانکه هرکه بشناخت که آخرِ کارِ وِی به همه حال، مرگ است وقرارگاهِ وی گورَست و موعدِ وی قیامت و موردِ وی بهشت است یا دوزخ، هیچ اندیشه وی را مهمتر از اندیشه مرگ نبود و هیچ تدبیری عالی‌تر از تدبیرِ زادِ مرگ نبوَد، اگر عاقل بُوَد.
رسول ص گفت: هرکه یادِ مرگ کند، ناچار به ساختن زادِ آن مشغول باشد و گور روضه‌ای یابد از روضه‌های بهشت و هرکه مرگ را فراموش کند و همتِ وی همه دنیا باشد و از زادِ آخرت غافل ماند، گور غاری یابد از غارهای دوزخ. و بدین سبب یادکردِ مرگ فضلی بزرگ است که رسول ص گفت: ای کسانی که به لذت دنیا مشغولید، یاد کنید از آنکه همه لذتها را غارت کند. وگفت: اگر استوران {گاو و گوسفند} از حدیثِ مرگ آن بدانندی که شما دانید، هرگز گوشت فربه نخوردیتان و عایشه گفت: یا رسول الله، هیچکس در درجه شهیدان باشد؟ گفت باشد، کسی که در روزی بیست بار از مرگ یاد کند.
و رسول ص قومی را دید که آوازه خنده ایشان بلندشده بود، گفت این اُنس خویش آمیخته کنید به یاد کردن تیره کننده همه لذتها، گفتند آن چیست؟ گفت: مرگ. و صحابه بر یکی ثناء بسیار گفتند، گفت: حدیثِ مرگ بر دل وی چون بود؟ گفتند: نشنیده‌ایم سخنِ مرگ ازوی، گفت: پس نه چنان‌ست که می پندارید..
