ایمانت را تازه کن.. سؤال کرد که از نماز فاضل‌تر چه باشد؟ یک ج | نسخه های زندگی
ایمانت را تازه کن..
سؤال کرد که از نماز فاضل‌تر چه باشد؟ یک جواب آن که گفتیم جانِ نماز به از نماز، جواب دوم که: "ایمان" به از "نماز" است. زیرا نماز، پنج وقت فریضه است و ایمان، پیوسته. و نماز به عذری ساقط شود و رُخصتِ تأخیر باشد. و تفضیلی دیگر هست ایمان را بر نماز که ایمان به هیچ عذری ساقط نشود و رخصتِ تأخیر نباشد. و ایمانِ بی‌نماز منفعت کند و نمازِ بی‌ایمان منفعت نکند، هم چون نماز منافقان. و نماز در هر دینی نوعِ دیگر است و ایمان به هیچ دینی تَبَدُّل نگیرد. احوال او و قبله‌ی او و غیره متبدل نگردد. "فیه مافیه" ؛ لايُؤمن أحدكم حتى يكون هواه تبعا لما جئت به.. مومنِ کامل نشود کسی ازشما، مگر آنکه خواهش او تابع گردد.. "رسول اکرم ص" ؛ ایمان، مخالفتِ هواست؛ کافری، موافقتِ هوا. آن یکی ایمان آورد؛ معنی‌اش این است که عهد کردم که مخالفت هوا بکنم. این شخص چون گفت که ایمان آوردم یعنی هوا مُرد و نَفس مُرد. "شمس تبریزی" ؛ تازه کن ایمان، نِی از گفتِ زبان ای هوا را تازه کرده در نهان ای کسی که لحظه به لحظه به دنبال هواهای نفسانی ات هستی، برو و ایمانت را تازه کن. تا زمانی که هواهای نفسانی ات تازه است، ایمانت تازه نمی شود. هوای نفس همچون قفلی بر دروازه قلب است، ایمان به آن وارد نمی شود مگر با شکستن این قفل. تو که اسیر هوای نفسانی خویش هستی حتی سخن تازه و بدیع قرآن را نیز به میل خودت و برمبنای هوای نفست تاویل و تفسیر می کنی. بنابر این، معانی ژرف و روشن قرآن به دست تو کج و معوج می شود. تا هوا تازه‌ست ایمان تازه نیست کین هوا جز قفلِ آن دروازه نیست کرده‌ای تاویل حرف بِکر را خویش را تاویل کن نه ذکر را بر هوا تاویل قرآن می‌کنی پست و کژ شد از تو معنیِّ سَنی "دفتر اول مثنوی" ؛ ایمان یعنی امنیت و آرامش؛ کسی که واقعا ایمان دارد، هم خود در امن و آرامش است و هم دیگران و افرادی که در پیرامونش قرار داشته و با وی مرتبط هستند از وجود ایشان در امنیت و آرامش به سر می برند. ؛ ایمان، گام زدن در جهت حقیقت خواهی و زیستن بر مدار عدالت طلبی است. قرآن کریم برلزوم تازه کردن ایمان تاکید میکند: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا.... ای کسانی که ایمان آورده اید، واقعاٌ ایمان بیاورید.. ؛ ایمان چیزی نیست که بتوان آن را از این و آن شنید و یک بار برای همیشه به‌دست آورد. ایمان را باید دائما نو کرد؛ تجربه کرد و نَفَس کشید.
