سلام حضرت نجات ، مهدی جان
می بینید روزگار پردرد و تلخمان را ؟
می بینید دلهای داغدار و ِسینه های بخون نشسته مان را ؟
می بینید اشک های جاری و بغض های فرو خورده ی بی پایانمان را ؟
می بینید هزار زخم بی مرهم بر پیکر نحیف آرزوهایمان را ؟
می بینید دردهای ناتمام و اضطراب کشنده مان را ؟
اینجا ... در انتهای کور و تاریک و جهنمی آخرالزمان ، ما هر روز برزخ را مرور می کنیم ...
می ترسیم بهشت ندیده از دنیا برویم ...
بیایید و رهایمان کنید از هجوم رنج ها ...
