° ‏هر گرایش سیاسی‌ای که داریم به کنار اما افغانستانِ امروزْ دی | تجربه زیسته l امین بزرگیان

° ‏هر گرایش سیاسی‌ای که داریم به کنار اما افغانستانِ امروزْ دیروزِ «ما»، الگویِ «ما»، آینده‌ی عبرتِ «ما»، حالِ «ما»، بخشی از سرزمینِ «ما»، فلان ما و بیسار ما نیست. این نوع توجه به مسأله، بازتولید دیگری‌سازی و سرکوب، و در حقیقت تلاشی برای بی‌توجهی به مسأله است. فراخواندنِ مدام «ما و من» و بروز اگوی متورم فردی و جمعی حول و حوش رنج واقعی آدم‌ها، چیزی تنها ظاهراً همدلانه است.
‏رنج‌های دیگری را باید به رسمیت شناخت و آنها را به ابزاری برای تشریح وضعیتِ خود مبدل نکرد. همدلی اهدای حواس خود و فراگذاشتن از خود است و نه استخدام دیگری یا وضعیت دیگری برای خود. این خودپسندی و خودمرکزبینی ملی را ذیل توجه به وضعیت افغانستان امروز بسیار می‌توان دید. فرد کار زیادی به «آنجا» و رنج دیگری ندارد، دیگری بودن دیگری را به رسمیت نمی‌شناسد و تنها آن-جا را وسیله‌ای می‌کند برای توضیح و مطرح کردن این-جا؛ اما مشکل اینست که نام و محتوای این مکانیزم نارسیستی را همدلی می‌فهمد. در واقع در پی‌رنگِ توجهات، نوعی بی‌توجهی و نادیده‌انگاری عمیقی لانه کرده که چون با دقت نگاه کنیم، می‌بینیم که بخش عمده‌ای از بحران جهان امروز را نیز ساخته است. در جهانی هستیم مالامال از اخبار و اطلاعات درباره مکان‌ها و انسان‌ها، اما با کمترین حساسیت و هم‌افقی. خودشیفتگی فردی و جمعی با به درون کشیدن هر نوع دیگری آغاز می‌شود و با فراموشی سریع مسأله و همان دیگری به اتمام می‌رسد.
افغانستان جایی برای توضیح «ما» نیست.
@AminBozorgiyan