° تب سریال دیدن همه دنیا را فراگرفته است. صنعت سینما به حادتری | تجربه زیسته l امین بزرگیان
° تب سریال دیدن همه دنیا را فراگرفته است. صنعت سینما به حادترین شکل خود رسیده و سریال آن را مردمی‌تر کرده است. در واقع، پاپ کالچر در سریال‌ها به حد نهایی خویش نائل شده است. سریال، زنجیره کردن (Série) فیلم و سری‌سازی تصویر است. با سریال، «دیدنِ» تصویر عادت هر روزه و همیشگی شده و به مناسکی غیرقابل تفکیک از حیات روزمره تبدیل می‌شود. این پیوند، حیات را بیش از گذشته با تصویر درمی‌آمیزد و فاصله‌ی امر واقع و امر مجاز را که با ماتریالیسم سکولاریسم مدرن ساخته شده بود از میان برمی‌دارد. یادمان باشد که جهان‌بینی دینی شکل اولیه‌ی پیوند امر واقع و امر مجاز بود. خدا -به مثابه تاریخی‌ترین مجاز- در واقعیت زندگی، حضوری غیرقابل تفکیک داشت که با عقل روشنگری این پیوند تضعیف گردید. با سریال بار دیگر فرد به درون جهان مجازی کشیده می‌شود و توان این را می‌یابد که واقعیت را بیشتر نادیده بگیرد (همان کارکرد تاریخی دین). زنجیره‌ای از تصاویر ساخته می‌شود که واقعیت را در خود جای می‌دهد به این معنا که در چرخشی معرفت‌شناسانه نسبت به خرد روشنگری، انسان و جامعه درون تصویر خودش جا می‌گیرد. ما درون تصویرمان قرار گرفته‌ایم و تجربه زندگی مدرن را به شکلی دیگرگون تجربه می‌کنیم. بیراه نیست که می‌توان بیش از پیش انتظار داشت که تصمیم‌ها، ارزش‌ها و کنش‌های عمومی را در ارتباط با سریال‌ها رصد کرد، بگونه‌ای که آن پیوندی را که هنر در دوران پیشا مدرن یا مدرنیته متقدم با زندگی روزمره مردم داشت را بگونه‌ای جدید بازسازی کند. اگر شعر در ایرانِ قرون پنجم تا دوازدهم ه.قمری و نقاشی یا مجسمه‌سازی در قرون وسطی تا قرن ۱۸ با زندگی روزمره مردم در ارتباط بود، سریال این پیوند غیرقابل تفکیک را به‌نوعی بازسازی می‌کند. کشیش‌ها و هنرمندان و سیاستمداران و در مجموع پرسوناژهای مهم در دوران ما در سریال‌ها جا گرفته‌اند و نقش راهبری را برعهده دارند. سوژه مدرن با سریال هم‌شکل‌تر و یکدست‌تر می‌شود؛ امت. در فرآیندهای رشد پاپ کالچر در مدرنیته متأخر، تفاوت‌ها و تمایزهای میان افراد گوناگون در جوامع متنوع به کمترین درجات خود می‌رسد و در سلیقه و جهان‌نگری نوعی همسانی بروز می‌یابد؛ در واقع با سریال، جهانی‌شدن جهانی‌تر می‌شود. سریال‌ها با دست‌گذاشتن روی ذائقه‌های مشترک، ذائقه‌ها را بگونه‌ای دیالکتیکی مشترک‌تر می‌کنند، بیراه نیست که بیش از رمان‌ها و فیلم‌ها تقریباً همگان سریال‌های محبوب مشترکی دارند و به هم توصیه می‌کنند. بازار سریال نیز متکی به همین اشتراک ذائقه‌ها و نوعی «توحید» است.
