° در قطعه‌‌ی موسیقی خراسانی‌ای با شعر طبیب اصفهانی شاهد یک تص | تجربه زیسته l امین بزرگیان
° در قطعه‌‌ی موسیقی خراسانی‌ای با شعر طبیب اصفهانی شاهد یک تصویرسازی ناب هستیم: غمت در نهان خانه‌ی دل نشیند به‌نازی که لیلی به محمل نشیند می‌دانیم که محمل، حجله‌‌ی عروس است که بر روی شتر بسته می‌شود. شاعر می‌گوید با همان نازی که دختر یا لیلیِ نشسته بر محمل می‌رود، غم معشوقِ شکست‌خورده از عیان خارج و در دل نهان می‌شود؛ حتی دیگر نمی‌تواند علنی غمگین باشد. هر نهان‌شدنِ غمی هم‌آهنگ با ناز عروس در محمل است. در واقع، نسبتی است بین ضرباهنگ ناز و ضرباهنگِ نهان شدن غم؛ یا به تعبیر روانکاوان مدرن بین تمنّا و ماخولیا. موسیقی این قطعه نیز هماهنگ با ضربان حرکت شترها (کاروان) بالا و پایین می‌شود، فراز و فرود ملودیک دارد. ناز عروس با ناز حرکت شترها هم‌آهنگ است، و این حرکت در نسبت با تبعید دائمی غم به درون است.
