° اما شما فرض بگیرید بدلیل شرایط خانوادگی، شغلی، مالی و یا حت | تجربه زیسته l امین بزرگیان
° اما شما فرض بگیرید بدلیل شرایط خانوادگی، شغلی، مالی و یا حتی ایدئولوژیک از حامیان بازداشت‌ها و اعدام‌ها و سرکوب‌ها بودید، یعنی در موقعیتی بودید که به هر دلیلی جانب ستمکاران بودید؛ قطعاً زندگی سخت‌تری داشتید. شاید بهره‌مند از امکانات دولتی بیشتری بودید اما چشم بستن بر این همه ستم و دغلکاری، و توجیه آنها انسان معمولی را مستهلک و روان‌پریش می‌کند. این پریشانی را در ابعاد کم‌بسامدتر در میان حامیان نظام‌های ستمکار دیگر می‌بینیم. این حامیان با اینکه با نظام فعلی در ایران مخالف‌اند و خود را در مقابل با آن تعریف می‌کنند، اما همین‌که حامی نظام پهلوی یا مثلاً اسراییل‌اند در برابر یادآوری ویژگی‌های ظالمانه‌ی آن نظام‌ها پریشان و اگرسیو می‌شوند و به لکنت می‌افتند. همین حمایتشان آنها را در برابر حقیقت قرار می‌دهد و پریشان می‌کند. این قدرتی است که در خود «حقیقت» ذخیره است. حالا ببینید کسانی که مدام در این تشویش‌اند، در تعارض با وجدان‌اند و باید در میان عاصیان از وضعیت، از وضعیت دفاع کنند چه شرایط دهشتناک و چه ترس عمیقی دارند؛ آنها قطعاً زندگی پوچی ساخته‌اند بدین معنا که «معنا» را در تقابل با «خود» می‌بینند و مدام مجبورند آن را پنهان کنند. @AminBozorgiyan
