دقت بفرمایید .
اون نقطه قرمز رنگ « کهکشان راه شیری Milky Way " است .
منظومه شمسی ما ، آندرومدا ، 35کهکشان محلی « با زمین ما بچه » محل اند و.......
زمین ما در « منظومه شمسی » قرار دارد ،
تا امروز تنها سیاره قابل لمس برای ساکنان بوده .
وقتی در تنهایی با تمرکز و حواس جمع فکر میکنم :
- زمین ما کجاست ؟ (((((من ))))) کجایم ،
حس میکنم
سقف سرم کوتاه است ....گسترده و گسترش ندارد !
مغزم به فاصله های نوری و اندازه های « اپسیلونی - نترونی - کروموزومی - و.....آشنایی ندارد ،
جهان نجومی همان قدر وسیع ، عجیب و حیرت آور است که جهان « هسته ای - DNA و .....
مغزم هنگ می‌کنه
فاصله از نگاه « ذهنیت » ام ، متریک ، کیلومتری است ،
فاصله تهران تا ولایتم را می فهمم ، تا مشهد را هم و......
اما « عظمت خوشه و شاخه « لانییاکا- Laniakea ، اندازه « راه شیری » را نمی فهمم .
مخلص یه « هیچ اپسیلونی هستم با همه عظمت و پیچیدگی درونم » واقع بر روی سیاره ایی باندازه « هیچ نجومی »
درون « هیچ نجومی راه شیری » ، « هیچ راه شیری خودش درون هیچ نجومی Laniakea » قرار دارد ،
« هیچ سوار بر هیچ سوار بر هیچ »
« هیچ » آلیاژی « پرویز تناولی » -
