آرشیو کنفرانس های یادمان بزرگ مردان و زنان هنرمند و اسطورها...

2022-08-04 11:31:41 در ۱۸۲۹ اولین کتابش گزارش یک پیاده‌روی منتشر شد. پس از آن به‌طور منظم کتاب‌هایی منتشر کرد. در ابتدا کتاب‌هایی که برای بزرگسالان نوشته بود به نظر خودش مهم‌تر از فانتزی هایش بودند، اما به مرور زمان دریافت که همین داستان‌های عامیانه وجوه پایداری از زندگی بشری و شخصیت داستانی را آشکارا و به شکلی مسحور کننده به تصویر می‌کشند. این امر دو پی‌آمد داشت.

نخست اینکه دیگر داستان‌هایش را به‌عنوان سرگرمی‌هایی که مختص کودکان نگاشته شده در نظر نمی‌گرفت
دوم اینکه به‌جای بازگویی قصه‌های سنتی، نگاشتن داستان‌های خود را آغاز کرد.
او زمانی گفته که ایده‌های داستان‌ هایش مانند بذری کاشته‌ شده در ذهنش هستند که تنها به بوسهٔ تلألویی از خورشید یا قطرهٔ دارویی نیاز دارند تا بشکفند.

او به‌طرز ظریفی مردمی را که دوست می‌داشت یا از آن‌ها متنفر یود در قالب شخصیت‌های داستان‌هایش ارائه می‌داد: زنی که از پذیرش عشقش امتناع کرده بود در پری دریایی کوچولو (به انگلیسی: Little Mermaid) به شاهزاده‌ای احمق بدل می‌شود، زشتی و خباثتش، یا خیال پردازی‌های پدرش برای میراث‌خواری از یک خانوادهٔ قدرتمند و متمول، در جوجه‌اردک زشت (به انگلیسی: Ugly Duckling) بازتاب می‌یابد.

در بهار سال ۱۸۷۲ آندرسن بر اثر افتادن از تخت به شدت صدمه دید. او در ۴ اوت ۱۸۷۵ با درد فراوان در خانه‌ای به نام رولیگد در نزدیکی کپنهاگ که متعلق به دوست صمیمی اش موریتز ملچوار و همسرش بود درگذشت.

پیش از مرگش با یک آهنگ ساز دربارهٔ موزیک مراسم تدفینش صحبت کرده بود. آندرسن چنین گفته بود: «بیشتر کسانی که در مراسم تدفین مرا بدرقه خواهند کرد کودکان هستند. ضربات موسیقی را برای قدم‌های کوچکشان هماهنگ کن». جسد آندرسن در کپنهاگ به خاک سپرده شد. پیش از مرگش به شهرت جهانی رسیده بود. از طرف دولت دانمارک به عنوان «گنجینه ملّی» حقوقی به او تعلق می‌گرفت. پیش از مرگش اقدام به ساختن تندیسی از او شده بود و بعد از اتمام آن را در شهرداری کپنهاگ قرار دادند.

یکی از منتقدان به نام گئورگ براندس از آندرسن سؤال کرد آیا او روزی داستان زندگی خودش را خواهد نوشت؟ آندرسن جواب داد من قبلاً آن را نوشته‌ام؛ نام آن جوجه اردک زشت است.

زادروز آندرسن روز جهانی کتاب کودک نام‌گذاری شده‌ است.

#پارت_دوم
#بیوگرافی
#هانس_کریستین_اندرسون باز کردن / نظر دهید

2022-08-04 11:13:38 زمانی که روسیه از بچه ها به عنوان جاسوس استفاده می کرد!

در ۴ آگوست سال ۱۹۴۵ میلادی، گروهی از دانش آموزان سازمان پیشگامان اتحادیه ولادیمیر لنین یک نمونه چوبی از نشان بزرگ ایالات متحده آمریکا را به آورل هریمن، سفیر آمریکا در اتحاد جماهیر شوروی، هدیه کردند.

هریمن تصور می کرد نشان بزرگ هدیه ای به رسم دوستی است و بنابراین آن را به دیوار کتابخانه خانه اسپاسو در مسکو آویخت.

نشان بزرگ ایالات متحده آمریکا تا سال ۱۹۵۲ به دیوار بود و در جریان جاروب کردن امنیتی مشخص گشت که داخل این نشان بزرگ دستگاه استراق سمع جا سازی شده است که به روسیه اجازه میداد محرمانه ترین مکالمات را شنود کند.
این دستگاه استراق سمع برای کار کردن نیاز به باتری نداشت، بلکه با سیگنال های رادیویی و توسط یک وَن که در پارکی خارج از سفارت پارک شده بود، کنترل می شد.

این کشف برای چندین سال و تا زمان انهدام هواپیمای جاسوسی آمریکا در سال ۱۹۶۰ توسط روسیه به صورت راز نگه داشته شد. باز کردن / نظر دهید

2022-08-04 05:52:47 (( میم مثل مادر ))

شاخه گلی تقدیمشان...

یادی کنیم ازعزیزانی که

با ما زیستن.........

اما با ما نیستن......

روحشان شاااااد.......

روانشااان مینو......

هدیه به روح همه پدران

ومادران آسمانی و هدیه

به روح مادر بزرگوار

#بــه_یــاد_ســـردااارســورنــا
باز کردن / نظر دهید

2022-08-04 05:52:47 ای زیبا ترین ترانه ی هستی ، بدان که شب میلادت

برایم ارمغان خوبی ها و زیبایی هاست

١٣ مرداد ، تولدت مبارک
باز کردن / نظر دهید

2022-08-04 05:52:46 امروز:

ﻫﺮﻣﺰﺷﯿﺪ = ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ
Thursday = Thurs + day
Thurs = Thor = day of Jupiter
Jupiter = ﻫﺮﻣﺰ

به فیروز و فرخ

سروش ایزد روز

از امراد ماه

3760زرتشتی

سروش ایزدخجسته




برابر با

پنج شنبه 13 مرداد ماه

1401خورشیدی

4 اوت

2022میلادی،زایشی

مهرتان پایدار

#بــه_یــاد_ســـردااارســورنــا
باز کردن / نظر دهید

2022-08-04 01:15:32 #زئوس و روايت ٢قرن سكوت درباره سردار فاتح
مردي كه مرگ رو هم به زانو در أورد

#بابك _خرمدين باز کردن / نظر دهید

2021-02-01 23:53:25 روز زن در ایران باستان: روز خرد و درست‌منشی

پنجم اسفندماه در تقویم باستانی ایران، روز ’’سپندارمزدان‘‘ یا روز زن نامیده شده است. کتایون مزداپور استاد فرهنگ و زبان‌های باستانی می‌گوید این روز روز زنان نیکی است که در پناه امشاسپندان، دنیا را به خوبی اداره کرده‌اند.
خانم مزداپور، آیین "سپندارمزدان" چه آیینی است؟

کتایون مزداپور: این آیین یکی از جشن‏های "نام‏روزی" است که تازه به این نام مصطلح شده‏اند. یعنی جشن‏هایی که نام روز و نام ماه با هم دیگر انطباق پیدا می‏کنند. در هر سال ۱۲ تا از این جشن‏ها وجود دارند. زمانی که نام روز در ماه و نام ماه یکی می‏شوند، این جشن را می‏گیرند. بنابراین سپندارمزدان آخرین جشن از این جشن‏های دوازده‌گانه است.

تاریخ این جشن چه روزی است؟

تاریخ این جشن، مطابق تقویم اصلی پنجم اسفند است. اما چون در تقویمی که امروزه در ایران معمول است، یعنی تقویم رسمی شمسی، شش ماه اول سال ۳۱ روز و شش ماه دوم ۳۰ روز است، در پنجم اسفند نام ماه و روز باهم‏دیگر انطباق پیدا نمی‏کنند. بنابراین به حساب تقویم شمسی فعلی، بیست و نهم بهمن، اسپندارمزدان خواهد بود و آن روز ’’سپندارمزدروز‘‘ از ماه سپندارمزد است؛ یعنی ماه اسفند و روز سپندارمزد. شکل جدید سپندار "اسفند" است و می‏توان به آن "اسفندگان" یا "سپندارمزدان" گفت.

چرا این روز به عنوان روز زن ایرانی شناخته می‏شود؟ آیا این نام‏گذاری اساساً درست است؟

درست است؛ برای این که سپندارمزد در متون پهلوی حامی زنان است و به عنوان امشاسپندی که زنان در حمایت او هستند، نام برده شده است. ماه سپندارمزد و روز سپندارمزد هم در منابع قدیمی مانند آثار ’’بیرونی‘‘ و ’’تاریخ گردیزی‘‘ به عنوان جشن زنان نامیده شده و این روز از قدیم به زنان اختصاص داشته است.

اشاره کردید که این جشن یک جشن از سری جشن‏های دوازده‏گانه‌‏ای است که نام ماه و روز با هم یکی می‏شوند. این که چرا ماه اسفند را که به نوروز و بهار طبیعت نزدیک است، به عنوان روز زن نام‏گذاری کرده‏اند، می‏تواند دلیل خاصی داشته باشد؟

این که چرا تقویم و ماه‏ها این‏گونه نام‏گذاری شده‏اند، بحثی خیلی طولانی دارد و در حقیقت، معمایی است که پاسخ قطعی ندارد (اگر هم داشته باشد، من نمی‏دانم). روی‏هم رفته انطباق ماه اسفند و سپندارمزد روز با این ترتیب، باید یک یادگار خیلی قدیمی باشد و این که به هر حال قبل از ماه فروردین که به روان‏ها و درگذشتگان اختصاص دارد و اصلاً ماه درگذشتگان است، این روز اهمیت خیلی جدی دارد.

البته در تحولاتی که در این همه تاریخ طولانی چند‏هزار ساله اتفاق افتاده است، این جابه‏جایی‏ها صورت گرفته و اختصاص این روز به زنان یک جنبه‏ی خاص دیگری هم دارد و آن این که این روز را در خیلی از متون «روز خِرد» گفته‏اند و سپندارمزد را فرزند هرمز در این اساطیر گفته‏اند که هرمز و سپندارمزد همراه هم هستند و بهمن خردی است که همراه با سپندارمزد است. نتیجه‏ی خردورزی، رسیدن به منش نیک است. چنین تعابیری در کتاب دین‌ هم آمده است.

مقامی که به زن و به خرد و به «درست‏منشی» که ترجمه‏ی پهلوی کلمه‏ی ’’سپندار‘‘ است اختصاص داده شده، مساله‏ی فلسفی‏ای را هم در کنار خود با ابعاد عرفانی دارد. درست است که این مفاهیم کهنه هستند، اما مطالب درباره‏ی آن‏ها خیلی کم به دست می‏آید. ولی روی‏هم رفته یک بینش عرفانی و در عین حال فلسفی را بیان می‏کنند. زنانی که تحت پوشش امشاسپندان و سپندارمزد و در پناه او هستند، زنان نیک هستند و مادران و دختران و خواهران خوبی که دنیا را اداره کرده‏اند.

خانم مزداپور، اختصاص یک روز خاص در سال به روز زن در ایران باستان، می‏تواند نشانه‏ی مقام و منزلت زن در ایران باستان باشدیا این که فقط جنبه‏ی نمادین دارد؟

بر مبنای آثاری که باقی مانده و در دست ما هست، زنان در آن زمان، قدرتی کم‏تر از مرد نداشتند. جامعه‏ی هندواروپایی از زمانی که مدرکی در باره‏ی آن‏ها وجود دارد، اصولاً مردسالار بوده‏اند. ولی معنای آن این نیست که زنان مقامی نداشته و هیچ بوده‏اند. ما از دوره‏ی ساسانیان، دلایل بسیاری بر قدرت زن‏ها داریم. زنان در این دوران می‏توانستند در همه‏ی زمینه‏ها دارای تاثیر اجتماعی و حتی سیاسی و به خصوص اقتصادی باشند.


کتایون مزداپور می‌گوید در ایران باستان مقام زن همیشه بالا بوده و هیچوقت زن را به عنوان موجود پست در نظر نگرفته‌اند
آثار بسیاری در این باره هست که ثابت می‏کند زنان این دوره، قدرت اقتصادی زیادی داشتند و می‏توانستند سرپرست اموال خانواده‏ها باشند. مهرهای زنانه از دوران ساسانیان در دست است، برای زنانی که اصلاً متعلق به خانواده‏ی سلطنتی نبوده‏اند و خودشان اقتصاد را در خانواده‏ها اداره می‏کردند و چنین قدرتی را در جامعه داشتند.

روی‏هم‏رفته یادگار آن دوره، دلالت بر این دارد که درست است که مرد در رأس قدرت خانواده بوده باز کردن / نظر دهید

2021-02-01 18:33:03 دقت بفرمایید .
اون نقطه قرمز رنگ « کهکشان راه شیری Milky Way " است .
منظومه شمسی ما ، آندرومدا ، 35کهکشان محلی « با زمین ما بچه » محل اند و.......
زمین ما در « منظومه شمسی » قرار دارد ،
تا امروز تنها سیاره قابل لمس برای ساکنان بوده .
وقتی در تنهایی با تمرکز و حواس جمع فکر میکنم :
- زمین ما کجاست ؟ (((((من ))))) کجایم ،
حس میکنم
سقف سرم کوتاه است ....گسترده و گسترش ندارد !
مغزم به فاصله های نوری و اندازه های « اپسیلونی - نترونی - کروموزومی - و.....آشنایی ندارد ،
جهان نجومی همان قدر وسیع ، عجیب و حیرت آور است که جهان « هسته ای - DNA و .....
مغزم هنگ می‌کنه
فاصله از نگاه « ذهنیت » ام ، متریک ، کیلومتری است ،
فاصله تهران تا ولایتم را می فهمم ، تا مشهد را هم و......
اما « عظمت خوشه و شاخه « لانییاکا- Laniakea ، اندازه « راه شیری » را نمی فهمم .
مخلص یه « هیچ اپسیلونی هستم با همه عظمت و پیچیدگی درونم » واقع بر روی سیاره ایی باندازه « هیچ نجومی »
درون « هیچ نجومی راه شیری » ، « هیچ راه شیری خودش درون هیچ نجومی Laniakea » قرار دارد ،
« هیچ سوار بر هیچ سوار بر هیچ »

« هیچ » آلیاژی « پرویز تناولی » - باز کردن / نظر دهید

2021-02-01 18:32:54 بدون شرح . باز کردن / نظر دهید

2021-02-01 18:32:45 کاش این شعر روی برفها نبود .
مثل اینکه طرف نزدیک خانه اش « دل فروشی » ندارد ، همت نکرده بره بالا دست تر دکان و دکه « دلفروشی» پیدا کنه یه « دل نمره گشاد تر » بخره ؟!
دلتنگی ها کرمی است که در ریشه درخت خودمان است . باز کردن / نظر دهید