چشیدن درد امام حسین(ع) مهدی مسائلی بسیاری از شیعیان متدین | مهدی مسائلی، مطالعات و یادداشت

چشیدن درد امام حسین(ع)

مهدی مسائلی

بسیاری از شیعیان متدین و به‌خصوص انقلابی با انجام عزاداری‌هایی مثل قمه‌زنی مخالف هستند. اما قمه‌زنی و عزاداری‌های خشن مشابه آن، ریشه‌ای در برداشت‌های نادرست از عزاداری دارند که شاید همین عده نیز گرفتار آن باشند.

توضیح ‌این‌که:
در نگاه روایی، معیار کیفیت عزاداری به معرفتی است که برای افراد ایجاد می‌کند، پس هرچه عزاداری معرفت و آگاهی بیشتری ایجاد کند کیفیت بهتری دارد.
اما در زمان کنونی معیار کیفیت عزاداری تغییر کرده است. ارتباط قلبی و معرفتی با نهضت عاشورا عیار برتری عزداری را به نمایش نمی‌گذارد، بلکه خشونت و تن‌آزاری و نمایش ظاهری آن، ملاک کیفیت عزاداری شده است.
برای بسیاری از شیعیان، عزاداری هرچه خشن‌تر باشد ثواب بیشتری دارد. ممکن است که درباره‌ی بعضی از مصادیق خشونت در عزاداری، همچون قمه‌زنی، در جامعه شیعه اختلاف نظر فقهی وجود داشته باشد و بعضی به‌خاطر وهن‌آمیز بودن آنها یا حکم رهبری از چنین رفتارهایی اجتناب ورزند، ولی پذیرش خشونت و تن‌آزاری به عنوان ملاک ارزش یافتن عزاداری‌ها یک دیدگاه فراگیر است و در بیشتر هیأت‌های انقلابی نیز چنین اعتقادی وجود دارد.
امروز بیشتر سینه‌زنان کیفیت سینه‌زنی را بر اساس آهنگ و شدت آن تعریف می‌کنند. هرچه دست‌ها محکم‌تر بر سینه‌ها فرود آید، سینه‌زنیِ بهتری صورت گرفته است.
بر این اساس بهتر است که عزاداران هنگام سینه‌زنی لخت شوند تا سینه آنها سرخ و یا کبود شود. در هیئت‌ها ضربه‌های محکم سینه‌زنان است که مداح را به شوق می‌آورد و موجب ستایش‌ سینه‌زنی آنها می‌شود. فراتر از این، برای بعضی چنگ و خراش زدن به صورت‌ نشان‌گر آن است که افراد به لایه‌ی بالاتری از عزاداری دست یافته‌اند. اما وقتی باب آسیب زدن به بدن را این‌گونه ستودیم، با بالاتر از آن نیز نباید مشکلی داشته باشیم.
امروز بسیاری از افراد، عزاداری را ابزاری برای زجر و سختی دادن به بدن می‌بینند، تا از رهگذر آن در مصیبت‌های وارد بر امام‌حسین (ع) و شهدای کربلا شریک شوند و با آن‌ها همدردی کنند.
اما چنین همدردی را نه شرع از ما خواسته است، نه با عقل سازگار است. زیرا امام حسین(ع) هم‌اکنون در جایگاه رضوان الهی است و آسیب‌ زدن به بدن‌مان نه از مصیبت‌های روز عاشورا می‌کاهد و نه بر درجات اخروی ایشان می‌افزاید.
ولی با این حال، رسالت‌ها و آرمان‌های آن حضرت همچنان باقی است. عزاداری وسیله‌ای برای یادآوری دردهای دینی و سیاسی امام‌حسین(ع) است نه چشیدن آلام و دردهای شخصی و جسمی ایشان.
دردِ امام حسین(ع) بی‌تفاوتی و دنیاطلبی مسلمانان بود، دردِ ایشان محو ارزش‌های انسانی، اخلاقی و اسلامی و حاکم شدن امثال یزید بر جامعه بود.
عزاداری باید انتقال دهنده این دردها باشد نه چشیدن دردهای جسمی امام‌حسین(ع).

حقیقت این‌که فهم نادرست از هدف عزاداری، انحراف در روش انجام عزاداری را به دنبال دارد.
............
@azadpajooh