2022-06-17 12:43:27
ورزش سلامت‌محور یا تفریحی
شکی نیست که بخشی از ورزش در حوزه سلامت عمومی قرار دارد و نتایج آن می‌تواند برای حوزه سلامت مهم باشد.
اما نکته ظریفی که وجود دارد این است که؛ ما چیزی به نام ورزش سلامت‌محور نداریم و در واقع سلامت یکی از آثار و نتایج ورزش است همانگونه که آسیب و بیماری نیز می‌تواند از نتایج ورزش باشد.
آن چیزی که در ایران سعی می‌شود از آن به عنوان ورزش سلامت‌محور صحبت شود، در واقع ورزش تفریحی است. اما چون جامعه ما (خانواده، محله، مدرسه، دولت و ...) اغلب برخوردی انکاری با مفهوم تفریح دارند، برای تسهیل امور از نتیجه سلامت‌محور ورزش برای تبیین این حوزه استفاده می‌شود.
برای مثال، -اغلب و نه همیشه- امکان ندارد که یک نوجوان در خانه بگوید؛ «می‌رم ورزش حال بکنم و تفریح بکنم». برای همین برای جلب نظر و توجه خانواده از بدیل تفریح یعنی سلامت استفاده می‌کند و می‌گوید؛ «ورزش برای سلامتی خوب است». [و شب با دست و پای آسیب دیده و شکسته به خانه می‌آید].
ممکن است این مثال در سطح فردی اهمیت فراوانی نداشته باشد. هرچند همانجا هم یکی از علل ترک داده شدن ورزش توسط خانواده‌ها همین است که بعد از چند نمونه آسیب، خانواده‌ها دلیل سلامت برای ورزش را ناکافی دانسته و او را از مشارکت در ورزش منع می‌دهند.
اما در سطح کلان، مسأله بسیار حادتر است. اگر سیاست‌گذاری کلان کشور [بخشی از] ورزش را به عنوان زمینه و وسیله تفریح تعریف نماید، با در نظر گرفتن این نکته که دیگر اشکال تفریح [جمعی] در جامعه ما مهیا نیست، احتمالا سیاست‌های این حوزه نیز به طور کلی با تغییر روبرو خواهد شد.
علت موفقیت و تدوام دخانیات اعم از سیگار و قلیان و دیگر اشکال آن هم در همین نکته نهفته است. آن‌ها هرچند مستقیما برای سلامتی مضر هستند اما با توجه به خلق زمینه تفریحی برای مصرف‌کنندگان، قابلیت خودتوسعه‌ای دارند.
این در حالی است که بنا به ضعف فلسفی در درک ورزش این همه دستگاه‌های عریض و طویل رسمی و غیررسمی حوزه ورزش هرگز نتوانسته‌اند آن را به مرحله پایدار خودتوسعه‌ای برسانند.
─┅━━━┅─
@bejani_ir
365 viewsedited 09:43
ا
