تکثرزدایی از دانشگاه؛ پیامد تشدید بومیگزینی طی دهۀ اخیر پدی | Gleam.ir
تکثرزدایی از دانشگاه؛ پیامد تشدید بومیگزینی طی دهۀ اخیر
پدیدهای که در سالهای اخیر در دانشگاههای پایتخت بسیار به چشم میآید، روند تکثرزدایی از دانشگاه است. به این معنا که در مقایسه با گذشته کلاسهای درس یکدستتر شده و تنوع و تکثر دانشجویان بهلحاظ قومی و مذهبی و منطقهای و طبقاتی بسیار کاهش یافته است. طبقاتیشدن آموزش و کنکور بخشی از مسئله را توضیح میدهد، اما به نظر میرسد این تکثرزدایی تاحدزیادی پیامد سیاست بومیگزینی است که از سالهای پایانی دهۀ ۱۳۸۰ تشدید شده است. براساس پژوهشهای انجامشده ازجمله در دانشگاههای تهران، دانشجویان بخش زیادی از مهارتهای اجتماعی نظیر رواداری مذهبی و قومی، و حساسیت به مسائل محیطزیستی، عدالت اجتماعی، عدالت جنسیتی و مقولههایی از این دست را در تجربۀ زیستۀ خود در فضای متکثر و متنوع دانشگاه میآموزند.
روند یکدستی طبیعتاً محدود به دانشگاههای تهران نیست و در دانشگاههای مراکز سایر استانها نیز نمود بارزی دارد، بهطوریکه در برخی دانشگاهها بیش از ۹۰ درصد دانشجویان بومی همان استان هستند و مثلاً در استانهای مرزی و قومیتی، دانشگاهها ماهیت کاملاً قومیتی پیدا کردهاند. ازآنجا که دانشگاه یک ساحت مهم تعامل فرهنگی و اجتماعی بهشمار میآید، کاهش تکثر دانشجویان میتواند تبعات جدی برای آیندۀ جامعۀ ایران داشته باشد. این وضعیت همچنین میتواند نوعی درونماندگی و محدودیت مضاعف را در چنین مناطقی ایجاد کند و دسترسی به منابع و فرصتهای تحصیلی و شغلی را هرچهبیشتر محدود و مسدود، و امکان تحرک اجتماعی را در ابعاد مختلف تضعیف کند. هرچند گونههای اولیه و خفیف بومیگزینی در دورههایی به افزایش نسبی فرصت تحصیلی برای دختران و دانشآموزان طبقات پایین در رشته-محلهای بومی کمک کرده، اما وضعیت تشدیدیافتۀ این سیاست (از سال ۱۳۸۷) با تبعات جدی همراه است. بدیهی است این تکثرزدایی میتواند تأثیر جدی بر همبستگی اجتماعی (هم بهلحاظ افزایش نابرابریهای اجتماعی در ابعاد قومیتی و مذهبی و منطقهای و هم کاهش پیوندهای اجتماعی) داشته باشد.
در سالهای اخیر پژوهشهایی دربارۀ پیامدهای بومیگزینی انجام شده است. ازجمله مؤسسۀ پژوهش و برنامهریزی آموزش عالی (۱۳۹۹) و مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی (۱۴۰۰) گزارشهای کوتاهی را در این باره منتشر کردهاند که مطالعۀ آنها را به علاقهمندان توصیه میکنم. @omidi_reza