حرف های بی حجاب، درد های سرخ ، رنگ های کهربایی در کوچه ها جاریست کسی مرگ نفس ها را نمی فهمد خانه ها آخرین پناه گنجشکان مرگ با فرمول تدریجی چایی اش را حوصله می کند تا صبح دلخوشی ، افسانه ای کمرنگ دورتر از تحول یک لبخند عاقبت ریشه می زنم در قبر شاید رستن دوباره از خاک بوی آزادی را در کوچه ها زنده کند بهاری که زرد شد و اندیشه ی عیدی که مرد همه از طلسم نااهلان است "اسحاق صیدیان" 12 views17:06
