۱۴۰۱ / ۰۵ / ۱۰ شکفتن خورشیدِ نامیرا* بر چشم‌تان فَرُخ بادا. | سرای فرزندان ایران.
۱۴۰۱ / ۰۵ / ۱۰
شکفتن خورشیدِ نامیرا* بر چشم‌تان فَرُخ بادا.
زمین با بامداد در راستای آمدنِ خورشید ایستاده است.! بر فراز آسمانی که ستارگان دیگر ایستاده‌اند. چون آتش خورشید خُرم ست.!! خوش می‌خرامد و از سنگ کوه‌ها می‌گذرد.! ای آفتاب؛ ای آشنای دردها، سده‌ها و هزاره‌ها؛ با زمین گرم ما بمان که تو را مهر نامیده‌اند. زیرا آبی که می‌رود بر بستر رودخانه‌ای- کبود راه را می‌پیماید. گاهی گذر ساده‌ی او آوازی می‌گردد. در چرخه‌ی روزگار فریاد می‌کِشَد. راهی برای وارهیدن از این خیزابه‌هایی که برای هزارمین بار خانه‌ها را ویران می‌سازد.
زندگی تان باشکوه و آکنده از شادیهای بی پایان.
* امرداد= نامیرا، بی‌مَرگی، همیشه زنده، نه مُردَنی.
