۱۴۰۱ / ۰۶ / ۰۹ بامداد به مهر آسمان زندگی‌تان از خورشید تُهی | سرای فرزندان ایران.
۱۴۰۱ / ۰۶ / ۰۹
بامداد به مهر آسمان زندگی‌تان از خورشید تُهی مَباد.
بامداد پرتو و روشنی دل و دیده آسمان ست. سرآغاز دیدار روز و شب روزگاران است. بامداد با لَبی نیلی و آسمان، با آفتابی زرد و زرین بر چینه‌ی ایوانِ روزگار نشسته‌اند. آسمان دریچه‌ای می‌گُشاید، تا بامدادی دل انگیز از آن‌جا برآید.! بامداد نُو جوان پسری؛ چون به شب نزدیک گردد به پیری نزدیکتر می‌شود.! و ایوارها(غروب ها) که آفتاب فرو می‌نشیند دیرهنگامی ست که پیر و فرتوت گشته، شکسته و گُسسته از هرچه تاریکی ست.! دیگر توان رفتن ندارد و نه چیزی برای گفتن و نه گوشی برای شنیدن..... بسی ترسناک ست.! که کسی در فراز و فرود تاریکی و تنهایی گرفتار آید......!
