در معرفت فکری،چه بسا فقیری برای فهم و داناییِ ظاهری به سمت فق | Eshragh
در معرفت فکری،چه بسا فقیری برای فهم و داناییِ ظاهری به سمت فقیری دیگر برود تا فقر و نداریِ او را بفهمد و یا غنی به سمت غنی برود تا بی نیازی و غنای او را ادراک کند و از این طریق به معرفت فکری برسد،اما در معرفت شهودی،فقیر ناگزیر از طلب غنی و غنی مشتاق به طلب فقیر است،چرا که در معرفت شهودی،سخن از طلب حقیقی در میان است و هرگز میان دو فقیر و یا میان دو غنی،طلب حقیقی نخواهد بود،اگر چنین است،پس علم به معنای واقعی خود،جز معرفت شهودی و دارایی نیست.پس هم علم حق به خلق و هم علم خلق به حق شهودی است.منتها طلب خلق از حضرت حق برای دارا شدن و گرفتن حقایق است و حرکت حق به جانب خلق برای افاضه نمودن و عطا کردن که در غزل «کشف محمدی» فرمود :
