ویدیوی بازسازی شده از قنات، اختراع باستانی ایرانیان قنات یا | گیلین گیلین
ویدیوی بازسازی شده از قنات، اختراع باستانی ایرانیان
قنات یا کاریز یا کهریز آبراهی افقی و زیرزمینی است که از طریق آن می توان آب را از منطقه ای آبخیز به فواصل بسیار دوری برد که خشک است و آب ندارد. طول کاریزها گاه به ده‌ها کیلومتر می رسد.
بدون کاریز بسیاری از شهرهای ایران مانند یزد، کرمان، گنبد، دامغان، کاشان، نیشابور، مشهد و حتی تهران به وجود نمی آمدند یا بصورت دهکده ای کوچک باقی می ماندند.
کاریز حاصل نبوغ ایرانیان و یکی از عمده‌ترین منابع تأمین آب به‌شمار می‌رفته و همین کاریزها بودند که ظرفیت آبدهی به مزارع بیش از 60 هزار روستای کشور را داشتند. با ورود فناوری جدید، چاه‌های عمیق جانشین قنات گردید و استفاده از موتور پمپ به تدریج رایج شد و تمامی مناطق ایران را دربر گرفت. احداث چاه‌های عمیق بدون برنامه‌ریزی خود باعث خشک شدن 90 درصد از قنوات گردید به گونه‌ای که احیای آن‌ها امکان‌پذیر نیست زیرا حفر چاه‌های عمیق سطح آب را به میزان زیاد پایین برده‌است.
