در داخل [مهمان‌خانه‌ی کنار جاده] رادیو، آهنگ رقصی را با صدایی | یادداشت‌های یک روانپزشک

در داخل [مهمان‌خانه‌ی کنار جاده] رادیو، آهنگ رقصی را با صدایی گنگ می‌نواخت، مثل وقتی که هیچ‌کس گوش نمی‌دهد.
(خوشه‌های خشم، ستاین بک، مسکوب)

پ.ن: من شیفته‌ی این حد از جزیی نگری ستاین بک هستم. جزیی نگری خیلی خوبه. یاد جزیی‌نگری‌های خودم در جلسات تراپی میفتم که برای بیشتر اون‌ها هیچ دلیل خاصی پشتش ندارم، دنبال چیز خاصی نیستم، صرفا به تجربه فهمیدم که در جزیی نگری چیزهای خوبی پیدا میشه! جزیی نگر باش تا کامروا شوی! تراپیست‌ها و نویسنده‌ها این حقیقت را کشف کرده‌اند که ما هیچ چیز بی‌اهمیتی در دنیا نداریم! همه‌ی جزییات مهم هستند.
@hafezbajoghli