#گفتارهای_عرفانی حضرت آقای #مجذوبعلیشاه قدّس‌سرّه‌العزیز | خبرگزاری مهر تابنده
#گفتارهای_عرفانی حضرت آقای #مجذوبعلیشاه قدّس‌سرّه‌العزیز
جلد هفتم - قسمت ۱۱۸ (صفحه ۲)
البتّه بشر خیال می‌کند، خدا هم عجزی دارد. حتّی در سوره‌ای می‌فرماید که: حواریّون از عیسی خواستند، گفتند: هَلْ یَسْتَطیعُ رَبُّک اَنْ یُـنَزِّلَ عَلَیْنا مائِدَ‌ةً مِنَ السَّماءِ (سوره مائده، آیه ۱۱۲)، آیا خداوندِ تو می‌تواند و در قدرتش هست که برای ما از آسمان یک مائده‌ای بیاورد؟ عیسی جواب نداد که می‌تواند یا نمی‌تواند. عیسی خودش به درگاه خداوند دعا کرد و گفت: رَبَّنا اَنْزِلْ عَلَیْنا مائِدَ‌ةً مِنَ السَّماءِ تَـکونُ لَنا عیداً لِاَوَّلِنـا وَآخِرِنا (سوره مائده، آیه ۱۱۴)، خدایا یک مائده برای ما بفرست که برای امروز ما و فرداهای ما عید باشد یعنی خداوند جواب داد که نه تنها می‌تواند بلکه خداوند قادر است همۀ کارها را بکند. بنابراین هدف دعا هر چه می‌خواهد باشد، ما باید بفهمیم از چه کسی دعا را می‌خواهیم؟ از خداوند می‌خواهیم یعنی می‌گوییم: خدایا! یک چنین کاری بکن. آیا خداوند قبلاً هیچ دستوری نداده که در این کاری که ما می‌گوییم، می‌گوییم خدایا! این مشکلات زندگی ما را حل کن. مانعی ندارد هر دعایی را می‌شود از خداوند کرد ولی آیا خداوند قبلاً به ما دستور نداده راجع به همین کار دنیای ما، که دچار این گرفتاری نشویم؟ اوّلاً گفته: اِنَّهُ لٰایݧݧُـحِـبُّ الْـمُسْرِفینَ (سوره مائده، آیه ۱۴۱/ سوره اعراف، آیه ۳۱)، خداوند زیاده‌روی‌ها را، اسراف‌ها را دوست ندارد، اسراف‌کارها را دوست ندارد. ما در طیّ زندگی خودمان، نعمت‌های خدا که به ما داده استفاده کردیم، آیا در آن اسراف نکردیم؟ که گاهی مثلاً نان دور انداختیم، یک میوه‌ای مثلاً یک کمی له بوده دور انداختیم، اینها همه اسراف است. یا آنجای دیگر می‌فرماید: اِذا تَدا یَنْتُمْ بِدَیْنٍ اِلى اَجَـلٍ مُسَمًّى فَاکتُبُوهُ (سوره بقره، آیه ۲۸۲)، اگر قراردادی برای مدّتی داشتید، حتماً بنویسید و ما این کار را کردیم؟ نه! البتّه غیر از زندگی عادی که می‌رویم از بقّال ماست می‌گیریم، جلویش پول می‌گذاریم ولی قراردادها را نه. خیلی از اختلافاتی هم که الان هست از اینهاست. پس یکی از اثرات دعا، یکی از جهاتی که باید رعایت کرد این است که ببینیم دستور خود آن کسی که ما از او چیزی می‌خواهیم را اجرا کردیم یا نه؟ خدا می‌گوید: چنین کاری بکن. مثل اینکه یک کسی از شما می‌گوید: من پایم درد می‌کند نمی‌توانم راه بروم، خیلی تشنه هستم، برو یک لیوان آب بیاور، من تشنه هستم، ما همینطور بنشینیم. بعد بگوییم: آن کتابی که پریروزها داشتی، به من می‌دهی؟ کجاست بردارم؟ او حق دارد بگوید خفه‌شو! من از تو آب خواستم نیاوردی! آنوقت قبل از آن از من چیزی می‌خواهی؟ ما هم از خدا چیزی می‌خواهیم امّا دستور خودش را انجام ندادیم! باید خجالت بکشیم. پس یکی از عللی که خدا دعا را نمی‌پذیرد، مستجاب نمی‌شود، همین است که همان دستوراتی که خودش در همان موضوع داده را انجام ندادیم. دل‌درد می‌گیریم داد و بیداد و دعوا می‌کنیم که خدایا این دل‌درد ما را خوب کن! خداوند برای همین دل‌درد شما دستور داده گفته: کلُوا وَاشْرَبُـوا وَلٰاتُسْرِفُـوا (سوره اعراف، آیه ۳۱)، به اندازه بخورید و بیاشامید اسراف نکنید. ما غذای خوبی دیدیم، خوشمان آمده، همینطور خوردیم تا دل‌درد گرفتیم یعنی لااقل دستورات الهی که در همان موضوع داده شده، باید اجرا کرده باشیم. برای اینکه همین دل‌درد را خدا می‌گوید: من که به تو دستوری دادم، نسخه‌ای دادم، عمل کردی؟ ما می‌گوییم: نه. می‌گوید: پس دیگر از من چیزی نخواه. البتّه یادمان باشد با وجودی که خدا می‌گوید دیگر از من چیزی نخواه، ما نباید گوش بدهیم باز هم باید از خدا بخواهیم ولی قاعدۀ منطقی که به ما می‌دهد در همۀ موضوعات، در همۀ چیزها، همین است. یکی هم همین است که ما واقعاً دعا کنیم یعنی یک چیزی بخواهیم، نه اینکه همینطور سرسری، خدایا! یک سفر دور دنیا نصیب ما بکن. مانعی ندارد چنین دعایی بکنیم ولی خداوند می‌گوید من بیکار هستم که فقط بنشینم هوس‌های تو را مرتفع کنم؟! باید با دقّت، عاقلانه و منطقی، چیزی بخواهی، من برای تو فراهم کنم. بعد هم خدا می‌گوید: تو بندۀ من هستی؟ ما اگر عقل داشته باشیم یا فهم داشته باشیم فوری می‌گوییم: بله! ولی ما این را نمی‌گوییم.
