ترجمه: «و (نيز براى) كسانى كه از گناهان بزرگ و عملهاى شنيع و منكر اجتناب مىورزند، و چون (در امور شخصى خود) به خشم آيند (به جاى انتقام) درمىگذرند.»
آیا گناه و خصارتی که از جهت ترک وظیفه، متوجّه انسان شده جبران شدنى است یا نه؟ در پاسخ مى‌توان گفت: آرى در بعضى از شرایط، جبران پذیر خواهد بود و یا به عبارت دیگر جبران این خسارتها شرایطى دارد، بعنوان مثال قرآن می فرماید: کسانى که از گناهان بزرگ و بدکاریها کناره گیرى کنند خداوند گناهان کوچک و به اصطلاح صغائرشان را می پوشاند و مشمول نعمتهاى خداوند واقع شده وارد بهشت خواهند شد، همچنین توبه، که خود یک عمل صالح است و موجب بخشش گناهان توبه کننده مى‌شود، و شفاعت هم از اموری ست که باعث جبران گناهان ست، البته نسبت به مؤمنى که واجد شرایط شفاعت باشد که او نیز به وسیله شفاعت آمرزش مى‌یابد و وارد بهشت مى‌شود و اگر شرایط شفاعت را نداشته باشد باز هم مى‌تواند به لطف خداوند امیدوار باشد که شاید به گونه‌اى مثلا به خاطر استضعاف، مورد مؤاخذه خداوند قرار نگیرد.
اخلاق در قرآن جلد ۱ صفحه ۱۲۷ ترجمه آیه از آیت الله مشکینی
