ترجمه: «باديهنشينان گفتند: ما (از ته دل) ايمان آورديم. بگو: ايمان نياوردهايد، بلكه بگوييد (در ظاهر به گفتن شهادتين) اسلام آورديم، زيرا هنوز ايمان در دلهاى شما وارد نشده است»
اگر کسى علاوه بر شهادتین حتى به یک یک احکام اسلام اقرار و به تمام دستورات آن عمل کند ولى، در دل خود ایمانى به رسل و کتب و ملائکه نداشته باشد، بدون شک از هر سعادتى محروم خواهد بود گرچه در ظاهر، حکم اسلام بر او جارى مى‌شود و در طهارت و بردن ارث و مسئله ازدواج و حفظ حرمت و مال و جان و ناموس و آبرو، حکم مسلمان را دارد؛ چرا که، اینها احکام فقهى اجتماعى و متضمّن مصالح جامعه است و با سعادت و شقاوت حقیقى و اخروى که در اینجا مورد بحث قرار گرفته است ارتباطى ندارد.
چنین شخصى را که در ظاهر ادّعاى ایمان دارد و به دستورات اسلام نیز عمل مى‌کند ولى در واقع، ایمان ندارد در اصطلاح دین منافق گویند و هم اوست که «فِى الدَّرْكِ اْلاَسْفَلِ مِنَ النّار» در پست‌ترین مراحل آتش جایگزین خواهد بود. پس ملاک سعادت ابدى انسان ایمان قلبى اوست و گفتن لفظ شهادتین تأثیرى در آن ندارد، آرى به اعتراف قرآن اینان از آثار مسلمانى بهره‌مندند ولى از ثمرات ایمان، محروم.
اخلاق در قران جلد ۱ صفحه ۱۳۳ ترجمه آیه از آیت الله مشکینی
