موقعیتی را فراهم کنید که او بتواند از حسادت ها یا عصبانیت هایش | پُرتال . نوروساینس . روانشناسی
موقعیتی را فراهم کنید که او بتواند از حسادت ها یا عصبانیت هایش در مورد بچه ی کوچکتر صحبت کند چون این ها همه احساسات طبیعی هستند و بهتر است که آنها را درون خود نریزد. @Neuroscience_New بچه دومی ها: برای آنها توضیح دهید که آنها نمیتوانند کارهایی که بچه بزرگتر انجام میدهد انجام دهند زیرا آنها کوچکتر هستند. بچه ی بزرگتر وقتی همسن آنها بوده نمیتوانسته دوچرخه سوار شود و او هم دوچرخه سوار میشده و بعد که بزرگتر شده پاهایش درازتر شده اند و حالا میتواند دوچرخه سوار شود. همیشه موفقیت های او را به یک اندازه بزرگ بشمارید حتی اگر قبلا بچه ی اول آنها را بدست آورده و دیگر تازگی ندارند مثل شاگرد اول شدن یا بردن جایزه یک بازی فوتبالی. @Neuroscience_New اگر حس کردید که زمان زیادی درگیر ثبت نام دانشگاه بچه بزرگتر بودید یه زمانی نیز برای کوچکترها در نظر بگیرید. در تقویم آن را یادداشت کنید و به او نیز بگویید تا بداند مثلا فلان روز قرار است او را ببرید بیرون و این مخصوص اوست. اگر بچه بزرگتر مثلا دارد نمایشی بازی میکند حتما نقشی به کوچکتر نیز بدهید مثلا به او بگویید که در آخر نمایش برود و دسته گلی به او بدهد. کمک کنید بچه های کوچکتر بتوانند با بزرگتر ها هم بازی شوند طوری که بزرگتر سلطه نداشته باشد و مثلا در انتخاب بازی هر دو به یک اندازه نقش داشته باشند. @Neuroscience_New بچه های میانی: حواستان باشد به او توجه ویژه داشته باشید که حس بی اهمیتی نکند. وقتی خانواده برای شام جمع میشوند به حرف ها و نظرات او نیز اهمیت بدهید. علایق او را تشویق کنید تا حس منحصر به فردی نسبت به خود پیدا کند مثلا در یک برنامه ی غیر درسی مورد علاقه اش ثبت نامش کنید.
نگاه کلی فرزند اول معمولا بی نقص گراست چون هم مورد بیشترین توجه بوده و بیشترین انتظارات. آنها در آینده در هرکاری که میکنند میخواهند بهترین باشند. @Neuroscience_New فرزند دوم معمولا به علت توجه کمتر از نوع مردم دار خواهد بود (کسی که به دنبال جلب رضایت دیگران برای جلب توجه است) فرزند میانی که همیشه تنهاترین بوده چون نه بزرگترین بوده و نه کوچکترین و دچار ابهام هویتی میشود که من واقعا چکاره هستم؟ و چون توجه کافی را از والدین دریافت نکرده همیشه در دیگران و مخصوصا همسالان خود به دنبال آن میگردد. این افراد دوستان زیادی دارند و همیشه صلح جو هستند و همچنین روابط اجتماعی خوبی دارند. @Neuroscience_New فرزند آخر: چون والدین معمولا در مورد فرزندهای بعدی (دوم سوم چهارم یا ...) به ترتیب بی خیالتر میشوند و کمتر سختگیری میکنند ، بچه های آخر معمولا خوش گذران و ساده و قابل کنترل و برون گرا و توجه جو می شوند. @Neuroscience_New تک فرزندان: تک بودن یک وضعیت منحصر به فرد در یک خانواده است. بدون هیچ بچه دیگری برای رقابت ، تک فرزندان از این موقعیت برخوردارند که تمام منابع خانواده اعم از مادی و معنوی را معطوف بخود دارند و برخلاف فرزندان اول که فقط تا زمان بدنیا آمدن فرزند دوم از این موهبت برخوردارند آنها بطور مادام العمر از این جریان بهره مندند. پس تک فرزند همان فرزند اول پیشرفته است. این بچه ها معمولا نسبت به سنشان سریعتر بالغ میشوند (از نظر فکری). همچنین آنها نیز بی نقص گرا و سخت کوش هستند و خصایص رهبرگونه دارند. البته اینها الزاما برای تمام افراد برقرار نیست و در زندگی برخی افراد ممکن است عوامل دیگری تاثیرگذار باشد ولی این حالت عمومی قانون ترتیب تولد است و برای اکثریت قابل استناد است. منبع: https://www.psychologytoday.com/blog/how-raise-happy-cooperative-child
