آدولف لوس از ابتدای جستار خویش با عنوان «تزئین و جنایت» وح | نشر نی
آدولف لوس از ابتدای جستار خویش با عنوان «تزئین و جنایت» وحدتی را میان امر زیبایی‌شناختی و امر اخلاقی مبنا قرار داد. او هر دکوراسیون و تزئینی را به منزله‌ی نشانه‌ی ضلالت و رذائل محکوم کرد. لوس ظاهر و نمود شخص را تا جایی که از ظاهر و نمودی حکایت داشت که آگاهانه طراحی شده بود نشانه‌ی بی‌واسطه‌ی موضع اخلاقی شخص دانست. مثلاً او معتقد بود که نشان داده است فقط افراد جانی، بدوی، کافر یا منحط خودشان را با خالکوبی پوست می‌آرایند. بنابراین تزئین بیانگر بی‌اخلاقی یا جنایت بود: «فرد پاپوآیی پوست خود، قایقش، پاروهایش و خلاصه هرچه را که دستش می‌رسد خالکوبی می‌کند. او جانی نیست. انسان مدرنی که خود را خالکوبی می‌کند جانی یا منحط است.» نکته‌ی فوق‌العاده درخور توجه در این نقل قول این است که لوس میان خالکوبی پوست خود فرد و تزئین قایق یا پارو فرقی قائل نیست. درست همان‌طور که از انسان مدرن انتظار می‌رود خود را در هیئت چیزی بی‌پیرایه، ساده، بی‌تزئین و «طراحی‌نشده» به نگاه غیر عرضه کند، همه‌ی چیزهای دیگری هم که این انسان باید با آن‌ها سروکار داشته باشد.
