«همه چیزو نباید قضاوت کرد. همه چیز رو نمیشه درست/غلط یا خوب/بد | پلاکارد کم آوردیم.
«همه چیزو نباید قضاوت کرد. همه چیز رو نمیشه درست/غلط یا خوب/بد دونست. حتی بعضی چیزا بینابینی هم نیست؛ فراتر از ارزش‌های متعارفه. گاهی باید تحت‌تاثیر قرار گرفت. مثل تماشای یک اثر هنری.»
حماسه‌ای که محمد مرادی خلق کرد در تاریخ می‌مونه. امیدوارم منجر به توجه رسانه‌های خارجی به ایران بشه و چه بسا تا همین الان هم پوشش خوبی دریافت کرده.
با این وجود، چیزی نیست که تکرارش منجر به پوشش خبری شه دوباره. اون‌موقع می‌شه سوژه تکراری برای خبرگزاری‌ها و ازش رد می‌شن. خودکشی واگیرداره و گاهی اوقات به صورت اپیدمیک بروز پیدا می‌کنه و به دنبال شوکی که بعد از خودکشی یک نفر به وجود میاد، زنجیروار این روند ادامه پیدا می‌کنه. من نگران همچین پیامدی هستم الان. برای همین می‌خوام تاکید کنم که این یک کارتی بود که یک بار بازی شد و ازین به بعد دیگه منجر به جلب شدن توجه‌ها به ایران و چرخیدن سرها نخواهد شد. تکرارش بیشتر لوثش می‌کنه. متاسفم که انقدر رک می‌‌گم اما حقیقت امر همینه که در نهایت جان ادمها برای رسانه‌های بزرگ اهمیتی نداره اگر این جان به نحوی که براشون کلیک و لایک و ویو بخره از دست نرفته باشه. و بار دوم و سوم و چهارمی اگر این اتفاق بیفته، قطعا کلیک و لایک به دنبالش نخواهد داشت. برای پوشش خبری، از خلاقیتتون هزینه کنید نه جان عزیزتون. امیدوارم کسی تحت تاثیر این ماجرا زندگیش رو قمار نکنه. پس یک، شما زنده‌تون برای انقلاب مفیده. (یک و نیم، خیلی هم نگران پوشش خبری نباشید. اون رو به صورت ارگانیک تا حد خوبی دریافت کردیم و گروه‌هایی هم شکل گرفته که به زبان‌های مخالف تولید محتوا می‌کنن. اولویت الآن نهاد و جریان‌سازیه)
دو، اصلا حتی اگه مرده‌تون برای انقلاب مفیدتر بود هم، کی گفته آدمها باید فدا شن برای انقلاب و آرمان‌ها؟ هیچ چیزی مقدس نیست مگر جان‌هایی که مع‌الاسف دارن پر پر می‌شن. پس زنده بمونید. کاملا حق دارید اگر برای خودتون بیرون این انقلاب هم زندگی‌ای متصور می‌شید و حاضر نیستید ازش بگذرید، کسی هم حق نداره بهتون خرده بگیره. نمیشه با آدمها مثل گوشت جلوی توپ برخورد کرد. این با انقلاب «ژن، ژیان، ئازادی» (زن، زندگی، آزادی) منافات داره. و این ارج نهادن زندگی هم یکی از هزاران فرق‌های ما با جماعتی هستش که با اینکه می‌دونستن عملیات لو رفته، غواص‌ها رو فرستادن جلو که کشته بشن.
سه، هدف زدن آسیب حداکثری به دشمن با کمترین هزینه از سمت خودمونه، اینکه بریم زندان یا کشته بشیم نیست. این رو فراموش نکنیم:
«به نظرم چند ماه پیش رو سخت‌ترین زمانه. وقتی اشتیاق اولیه خوابیده و مقصد هم هنوز در چند قدمی دیده نمیشه. مهمه که روحیه و توان مدیریت بشه. مهمه که به مغزتون استراحت بدید و تجدید قوا کنید بدون اینکه کلا با قضیه خداحافظی کنید. نذارید عذاب وجدان یا حرف آدمهای دیگه روان شما رو بخوره. یادتون باشه: هدف اصلی نابودی آخونده، نه نابودی شما. سختی و ریسکی که شما تحمل میکنید «هدف» نیست. هزینه‌ایه که برای هدف دیگری میدیم. اگر میبینید در شرایطی هستید که خروجی و هزینه‌ای که میدید به هم نمیخوره حداقلش اینه که با اطرافیان خیرخواهتون مشورت کنید برای بهینه کردنش. در اون جمله «هر کس هر جا یک قدم بیاد جلوتر» همونقدر که دلالتش بر سر جای قبلی نایستادن مهمه، اینش هم مهمه که اگر صد قدم جلوتر نیستید احساس عذاب وجدان نکنید.» رامین
انقلابی‌ترین کاری که می تونید بکنید اینه که زنده بمونید. #ادمین_ثانی
