جف فوستر: جدایی ما از مادرمان اولین تجربه جستجو است اما در واق | کلیدِ روشنایی
جف فوستر: جدایی ما از مادرمان اولین تجربه جستجو است اما در واقع این مادر نیست که به آن وابسته ایم بلکه خانه است. مادر اولین شخصی است که نماد خانه است . ما به میلیون ها روش گوناگون با همه جستجوهای مان فقط داریم سعی می کنیم به رحم به مکان عدم جدایی بازگردیم. آنجا که هیچ جدایی بین من و مادر نبود.
من و رحم(دو چیز) وجود نداشت فقط رحم(یک چیز) وجود داشت. بنابراین در واقع من از رحم خارج نشدم . در عمیقترین ذاتم ، من رحم بودم و هستم . من تمامیتی هستم که در جستجویش هستم . اما به نظر می رسد من از این مکان تمامیت بیرون رانده شدم ناگهان آن همه امنیت بدون تلاش از دست رفت .
همه ما هنوز یک خاطره مبهم از احساس عمیق خوب بودن و بدون مشکل بودن داریم و شاید همه ما مشتاقیم به آنجا بازگردیم. شاید جستجوی خانه همان جستجوی رحم است و تمامیتی که در آنجا وجود داشت. ما مشتاقیم دوباره عمیقاً خوب و بدون مشکل باشیم.
ما به شیوه هایی در جستجوی رهایی از ناراحتی هستیم. برای ترفیع شغلی بعدی، تجربه معنوی بعدی، آسایش بعدی، چیزی که اوضاع را خوب کند ، در تلاش هستیم. برای کامل شدن به آینده نظر داریم زیرا در لحظه حال احساس ناقص بودن داریم. جستجوی ما برای کامل شدن در آینده، همیشه در تجربه نقصان کنونی ما ریشه دارد .
احساس نقصان کنونی ما جایی است که همه رنج ها و جست وجوهایمان شروع می شود و پذیرش عمیق لحظه حال ، جایی است که آن احساس نقصان می تواند پایان یابد .
با از دست دادن لحظه ی حال، همه رنج ها آغاز می شود. با از دست دادن خانه راستینمان لحظه حال وسیله‌ای می‌شود برای رسیدن به یک هدف
به سادگی به خودتان اجازه دهید که آنچه را در لحظه حال احساس می کنید، احساس کنید. اگر در لحظه حال احساس بیچارگی می کنید، بگذارید بیچارگی باشد . پذیرش عمیق را در تجربه کنونی بیچارگی ببین . آن وقت دیگر نیازی به فرار کردن از احساس بیچارگی نداری . بعد از پذیرش عمیق ضعف و بیچارگی خود احساس کمتری از بیچاره بودن می کنی و بیشتر از همیشه می توانی اوضاع را کنترل کنی قدرت متضاد ضعف نیست قدرت واقعی در "در آغوش کشیدن کامل ضعف " نهفته است .
دیدن ، پایان جست و جو است . و قدم بعدی وجود ندارد .
