فهمیدم توی مسیر زندگیم، در حال حاضر، باید حواسم به زمانی که دا | خانواده صمیمی عباس منش
فهمیدم توی مسیر زندگیم، در حال حاضر، باید حواسم به زمانی که داره میگذره باشم، باید هر روز به خودم تعهد بدم که میخوام، تمرین ستاره قطبی رو انجام بدم. هر روز به خودم تعهد بدم که روز به روز تصاویر بیشتری از نعمت ها و زیبایی های زندگیم رو توصیف کنم. خواسته هایی در تمرین ستاره قطبی بخوام که قابل دسترس تر باشه و هیچ وقت دست از درخواست خواسته هام برندارم. حواسم باشه که خواسته ها فقط و فقط و فقط و فقط زمانی به من داده میشه که احساس خوب داشته باشم، احساسی همراه با شعف و شادی. فهمیدم که ایرادهای خودم رو بنویسم و باهاشون دوست باشم و حتی به همون ایرادهام قول بدم که قراره به نقطه قوت تبدیل بشن. قراره یه ورژن قوی از خودم بسازم و اتفاقا این ایرادها میشن همون تضادهای درونی من که تبدیل شدن به یه هدفی که میتونم برای تبدیل این تضادها به خواسته هایی مثل قوی بودن تو تصمیم گیری، قوی بودن در شجاعت برای ترک افراد و کارهایی که آزارم میدن، ازشون استفاده کنم. حتی فهمیدم که برای ترک ناخواسته ها هم باید تکاملی پیش برم. اول باید سراغ اون مواردی برم که ترکشون برام راحت تره و آروم آروم اون موارد گنده تر رو با تغییر باورهام و تغییر احساساتم نسبت به اتفاقات بعد از رها سازی، پیش ببرم و آروم و تکاملی اما با در نظر گرفتن تمرکز 100 در 100 ام در آن زمینه ادامه بدم. و باورهای توحیدیم نسبت به رحمان و رحیم بودن خدا. نسبت به هادی بودن خدا. نسبت به اینکه اگر فلان بنده از فرض به عرش رسیده منم میتونم، حتی اگر تو هیچکدوم از فک و فامیلام نمونشو ندیده باشم. درست مثل استاد عزیز رو هر روز یاداوری کنم و به خودم همیشه بگم که اگر فردی مثل استاد تونسته یه باورهایی قوی بسازه که کاملا با گذشته خودشون فرق داره، پس راهی هست و منم میتونم چون همین الانشم تو مسیر استاد هستم و متعهد شدم کارهایی که میگه رو انجام بدم. و این تغییر باور نیاز داره همیشه تو این مسیر بمونم. با هر نوع باور و سطحی از باورهایی که دارم. و استاد خواستن فقط ادامه بدیم و کار ساده احساس خوب داشتن و حرکت کردن رو همیشه ادامه بدیم جوری که دیگه برنامه زندگیمون بشه که این مسیر رو بریم!
