2022-08-11 00:45:27
غزل_بخوانیم
پُر می‌كنی جایِ مرا با ديگران بیمن
آهسته می‌گويم: كمی ديگر بمان بیمن!
تو شوخی‌ات گُل می‌كُند؛ با گريه می‌گويی:
می‌ایستد یک‌روز از حرکت، زمان بیمن
بی‌آدمی دنیا به راه خویش خواهد رفت
آیا به پایان می‌رسد این داستان، بیمن؟
حالا چه فرقی می‌کند اصلاً كه می‌چرخد
دورِ كه؟ يا تا كِی؟ زمين و آسمان بیمن
در جاده جز بارانِ تنهایی، رفيقی نيست
وقتی كه می‌پُرسی: مگر اين كاروان بیمن...؟
دریا و کوه و جنگل و باران، تماشایی‌ست
زیباتر است از هر زمان، رنگین‌کمان بیمن
سهمِ من از وَهمِ ازل، شايد غزل باشد
حالا چه فرقی می‌كند اين كه جهان بیمن ...
#عبدالحمید_ضیایی
@abdolhamidziaei
3.9K viewsedited 21:45
د
