پیش‌تر در خصوص وضعیتی که آن‌را «پروژه مایکرو ویو» برای جامعه ا | عبدالرضاسلطانی
پیش‌تر در خصوص وضعیتی که آن‌را «پروژه مایکرو ویو» برای جامعه ایران نام‌گذاری کرده بودم، در همین کانال توضیحاتی ارائه شده بود؛ اکنون آنچه از شرایط نابسامان روانی جامعه مشاهده می‌شود، تطابق فراوانی با آن فرضیه و تحلیل دارد، شرایطی که جامعه بر اثر تابش امواج سهمگین و پر بسامدِ ناامیدی، ترس، اضطراب، عصبیت، شوک‌های روانی، اخبار ناگوار اجتماعی، تنش‌های پر تعداد بر سر مسائل معیشتی و ...، به مرحله گداختگی و فوروانِ خشم رسیده و هر بهانه یا اتفاق چه‌بسا حتی طبیعی، می‌تواند سرآغاز یک زنجیره از کنش یا واکنش‌های بشدت پر خطر، مخرب و حتی خود مخرب باشد. این وضعیت ترسناک، اکنون همچون یک کابوس بر جامعه سایه افکنده و علی‌رغم همه تلاش‌های مسئولان و بخش‌های دلسوز نظام، بیم آن می‌رود که یک رخداد غیر مترقبه یا فتنه‌گریِ خارج شده از چارچوب مدیریت، این انرژی منفی انباشت شده را یکباره شعله‌ور کند. متروپل نزدیک‌ترین اتفاق قابل مثال زدن است؛ ماجرایی که چه‌بسا اتفاقاتی بسیار بدتر و بزرگ‌تر از آن، توسط جامعه حتی پیگیری نمی‌شد، به‌یکباره و البته با فتنه‌انگیزی اتاق‌های فکر و عملیات روانیِ اغیار، به بهانه یا رزمایشی برای بسیج جامعه معترض در سطوح مختلف تبدیل شد. بدون جبهه‌گیری و برچسب زدن به تحلیل‌گران دلسوز و دل‌نگران وطن، باید به این مسائل با حساسیت و وسواس نگریست و اجازه نداد شرایط جامعه به سمت و سویی که دل‌خواه دشمنان است، حرکت کند، چراکه اگر دومینوی ناامنی در جامعه و کشور به‌راه بیافتد، هیچ‌کس از آن در امان نخواهد ماند و هیچ‌کس در هیچ حالتی از آن وضعیت، سودی نخواهد برد!
