بینم چهره سهیل و سینا پر از لبخند است ، در این روزهای پر از خز | محمدآقازاده

بینم چهره سهیل و سینا پر از لبخند است ، در این روزهای پر از خزن و اندوه تنها بودن دو پسرم به من طاقت دوام آوردن می دهد ، پدر بودن یک صفت مقدس نیست بلکه وظیفه یی است به وزن همه جهان ، گاهی غمگین می شوم که نتوانستم و نمی توانم شایسته فرزندان هنرمندی باشم که پر از خلاقیت ، سخت کوشی و دانایی اند ، اما تنها چیزی که صبورم می کند مهربانی بی شائبه شان به من ، مادر و همه اعضای خانواده و همه انسانها ، می دانم بخاطر چشم بستن عموی مهربان شان به جهان تلخ اند و از قول او اما از زبان پابلو نرودا می گویم هوا را از ما بگیرید ولی لبخندتان را ، ما نتوانستیم پدرهایی باشیم که زندگی آرام و شایسته یی برای جوانان بسازیم ، ولی می دانم همه فرزندان این خاک زندگی شایسته تری برای آینده گان به میراث خواهند گذاشت و ناتوانایی و خطاهای ما را خواهند بخشید ، پدر سهیل و سینا بودن افتخاری است که حتی با همه سعادت های ممکن جهان معاوضه نمی کنم ، می دانم مثل خیلی از جوانان نخبه روزهای درخشانی خواهند داشت و افتخاری خواهند شد در تاریخ انسان