البته، ممکن است فعالان یا حتی گروه‌های سیاسی داشته باشیم که ه | Amir Taheri امیر طاهری
البته، ممکن است فعالان یا حتی گروه‌های سیاسی داشته باشیم که هنوز هم حاضر نیستند بین مشروعه و مشروطه یکی را انتخاب کنند یا هر دو گزینه را به سود موضع خودشان رد می‌کنند. در این صورت، حداقل انصاف این خواهد بود که پرچم خود را برافرازند و رنگ خودشان را نشان دهند و بگویند چه راه دیگری برای نجات ایران از بن‌بست جهنمی کنونی عرضه می‌کنند. بدترین و بی‌انصافانه‌ترین روش دودوزه‌بازی، اما‌ـ‌اگرنمایی و آری‌‌ـ‌اما‌سازی سیاسی است.
یک نکته مسلم است؛ در چارچوب مشروعه جایی برای تعدد افکار و تکثر سیاسی وجود ندارد، در حالی که مشروطه هر دو را ممکن می‌سازد. بدین‌سان، فعالان و گروه‌هایی که در این برهه حساس حاضر نیستند در مسیر مشروطه حرکت کنند، عملا در پی ایجاد یک جبهه واحد استبداد با نظام مشروعه‌اند.
ایران امروز نه تنها نیازمند شجاعت سیاسی است بلکه شفافیت مسلکی را نیز به‌شدت لازم دارد. بیاییم بگوییم که هستیم، چه عرضه می‌کنیم و به کجا می‌خواهیم برویم. به عبارت دیگر، بگذاریم رودررویی تاریخی دو گزینه مشروطه و مشروعه که در سال ۱۳۵۷ صورت نگرفت، امروز صورت گیرد تا توده مردم ما آگاهانه مسیر آینده کشورشان را انتخاب کنند.
